ANALİZ

AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın “Bu benim son seçimim” sözlerine rağmen aslında 2027’de meclisin alacağı bir erken seçim kararı ile üçüncü kez (aslında dördüncü) adaylığını koymak istediğini size anlatmıştım.

Gerçi bunun devreye sokulması için öncelikle 13 gün sonra yapılacak yerel seçimin sonuçlarını görmek gerekir.

Dün de yazdığım gibi Erdoğan bu seçimde oy kaybeder üstelik İstanbul’u da kazanamazsa bu plan suya düşer.

Erdoğan bir kez daha aday olmak için neye güveniyor?

Güvendiği şey “milli irade” kavramı.

2002’de yapılan seçimde halkın üçte birinin desteğini alarak iktidara geldi.

Ancak seçim sisteminin azizliği sayesinde mecliste üçte iki oranında bir temsil kabiliyetine kavuştu.

Sonraki seçimlerde ise oyunu yüzde 49’a kadar çıkararak mecliste tek başına iktidar olacak gücü yakaladı.

Cumhurbaşkanlığı döneminde ise aldığı diğer parti destekleriyle her seferinde yüzde 50’nin üzerinde oy toplamayı da başardı.

Bakın, önceki gün Rusya’da seçim yapıldı.

Putin oyların yüzde 87’sini toplayarak yeniden devlet başkanı seçildi.

Şubat ayında Azerbaycan’da yapılan seçimlerde Aliyev yüzde 92 oy aldı.

Mısır’daki Sisi ise yüzde 97 oyla seçilmişti.

Erdoğan’ın yöntem olarak bu üç devlet başkanından bir farkı yok, tıpkı onlar gibi ülkeyi tek başına yönetiyor, kanun yerine geçen kararnameler çıkarabiliyor.

Burada fark Türkiye’dir.

Bütün örselemelere, dönüştürme çabalarına rağmen Türkiye hâlâ Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyet’in temel ilkeleri ile yönetiliyor.

Erdoğan padişahlık özlemi içinde olsa bile Rusya’daki, Mısır’daki, Azerbaycan’daki gibi anormal oylar alarak seçilmiyor.

Bu da dış dış dünyada Türkiye’ye farklı bir yer sunuyor.

Dışarıdan bakınca Türkiye diktatörlükle yönetilen ülkelerin aksine muhalefetin sesinin çok çıkabildiği, demokratik sistemin ve hukuk kurallarının geçerli olduğu bir ülke gibi görülüyor.

Erdoğan da diğer ülkelerin aksine demokratik bir ülkede milli iradeye dayanan bir güç gibi algılanıyor.

Aslında bu durumdan Erdoğan ve çevresinin hiçbir şikayeti yok.

Türkiye Rusya, Azerbaycan, Mısır ve diğer bazı antidemokratik ülkeler gibi yönetiliyor ama görünümü çok farklı.

İşte muhalefet bütün olumsuzluklara rağmen önümüzdeki yerel seçimde bu görüntüyü değiştirmek zorunda.

Bu seçim sonucunda muhalefetin toplam oyu artık yüzde 50’yi geçmek zorunda.

Kim nerede kazanmış; AKP kaç belediye başkanlığı almış, bana göre bunların hiçbir önemi yok artık.

Seçmen sayısı 60 milyonun üzerinde, yüksek katılımla 55 milyon seçmenin oy kullanması mümkün.

Bu 55 milyonun yarıdan fazlası muhalefetteki partilere oy verirse Erdoğan’ın elindeki “milli iradeyi temsil ediyoruz” silahı alınacaktır.

Muhalefet açısından bakınca bu oranın yüzde 50’yi biraz geçmesi değil, yüzde 60’lara........

© Sözcü