Reform büyülü bir sözcüktür. Pozitif bir çağrışımı vardır. Reform istemek, durumdan memnun olmayıp bunu çok daha iyiye ve güzele dönüştürmeyi istemektir. Hal böyle olunca herkesin reformdan yana olması gerekir. Ama kazın ayağı öyle değildir. Her zaman ve her yerde ve hemen her konuda reformu isteyenler kadar hatta bazen onlardan daha fazla istemeyenler ortaya çıkabilir. Reform istemeyenler, reformdan ne kastedildiği ve ne amaçlandığı belli oldukça ama esas olarak reformlar hayata geçirildikçe kendilerini belli eder. Re-form yeniden biçimlendirmek demektir. Bu bazılarınca özgün formu iyi olan (özellikle dini bağlamda) ancak bu formunu kaybedip “deforme” olan şeyleri ilk haline getirme şeklinde anlaşılır. Ama reform bu değildir. Reform bir yeniden inşa sürecidir. Çünkü mevcut form artık tamir kabul etmemekte ve işlevini yapamamaktadır. Osmanlı’dan günümüze kadar reform yerine tecdit (yenileme), ıslahat, tanzimat ve inkılap kelimeleri kullanılmıştır. İnkılap yerine daha sonra ihtilal (altüst etme) anlamına gelen devrim sözcüğü kullanılmıştır. Bazı inkılapların, ihtilal kadar sancılı olduğu da yadsınamaz.

ARJANTİN’DE REFORM

En az Türkiye kadar zengin ve aslında daha gelişmiş bir ülke olan Arjantin’in, bir numaralı ekonomik sorunu bizimki gibi yapışkan........

© Sözcü