Ben İstanbul’da doğdum, babam, dedelerim, hepsi İstanbul’da doğdu…

Babaannem Arnavutköy’de otururdu. Çocukken kuzenlerimle oradan denize girer, şezlonglarımıza uzanır, dondurmamızı yerdik…

Yüzmeyi Seçkin Teyzem’in beni sandaldan atmasıyla öğrendim. Çocuktum, Seçkin teyzem cesurdu, ben de fena sayılmazdım.

Sonra ortaokul yıllarında Heybeliada’ya taşındık. Sadece Heybeliada’da değil, Büyükada, Burgaz, Sedef Adası, Kınalı, hatta sık sık Kaşık Adası’na gidip yüzdük.

Arkadaşlarımız eşyalarını bize verir, vapurdan atlar, kulübe gelirlerdi. Biz de eşyalarını taşırdık oraya. Heybeli Su Sporları Kulübü’ne…

Çok güzeldi, denizde büyüdük biz, Marmara Denizi’nde…

Şimdi o denize uzaktan bakamaz olduk. Kirinden, pisinden geçilmiyor. Müsilaj kaplamış her yeri.

Biz büyüdük ve kirlendi Marmara…

Deniz Bilimci Bayram Öztürk, bu işe kalbini, emeğini koyuyor. Diyor ki, “Biz kirlettik, biz temizleyeceğiz. Kirleten bedelini ödeyecek.”

Bayram Hoca’yı yıllardır takip ederim. Türk Deniz Araştırmaları Vakfı’nın (TÜDAV) desteğiyle Antarktika’ya ilk Türk seferini gerçekleştiren ve burada keşfedilen yeni bir türe ismi verilen Öztürk, Türkiye’nin önde gelen deniz bilimcilerinden biri. Türk Deniz Araştırmaları Vakfı’nın (TÜDAV) kurucusu ve başkanı. İstanbul Üniversitesi Su Bilimleri Fakültesi’nde ana bilim dalı başkanı. Öğrencisi Ecem Kodak, su bilimleri mühendisi. Çocuklara yönelik yazdığı ilk kitabı “Deniz Dinozorunun Sırrı’nda müsilaja çare arayan iki lüfer kardeşin macerası üzerinden Türkiye’nin deniz biyoçeşitliliğini ve iklim krizinin su yaşamına etkisini anlatıyor. Ecem ve Bayram Hoca söyleştiler. Ben de köşemi onlara açtım. Buyurun iki su bilimcinin sohbetine.

Osman Atasoy’un büyük katkısı var bu işin başlamasında. Osman, Antarktika’dan dönmüştü o zaman. Şimdi TÜDAV’ın ekibinde bulunan insanlar vardı yanımızda. Bu işi yapmaya karar verdik. İlk seferi Ukraynalılarla yaptık. Sonra baktık yapabiliyoruz ve önemli makaleler çıkartıyoruz, öyleyse bu ulusal bir proje olmalı diye düşündük. Öyle de oldu. Türkiye’nin ilk Antarktika seferinin liderliğini ben üstlendim: TÜDAV’ın ve bazı üniversitelerin desteğiyle, bir grup Türk araştırmacıyla birlikte bu seferi gerçekleştirdik.

Şimdi bazı sağlık sorunlarım başladı. Doktorlar soğu hava koşullarından ötürü projeye devam etmemi sakıncalı buldu. Ben 2015-2016 yıllarında Japon Kutup Araştırma Enstitüsü’nde çalışırken Japonlarla birlikte Showa istasyonunda Antarktika’da kalmıştım. Bu yüzden deneyimliydim. Dönünce Neden Antarktika isimli önce Türkçe sonra da İngilizce birer kitap yazdım. Bugün Antarktika’ya gidecek olanlar hangi ilaçları kullanacaklar, ne yiyip içecekler bu kitaplardan öğrenebilirler. Ama en önemlisi makale yazmak. Evrensel standartta makale yazmıyorsanız boşuna masraf etmişsiniz demektir. Kamu kaynaklarını heder etmişsiniz demektir.

Yaşam çok farklıydı, ilginç ve güzel deneyimlerim oldu. Ama buraya giden ilk Türk ben değilim. Kitap okudum kar fırtınalarında ve çok kötü hava şartlarında. 55 ve 56. enlemleri gemiyle geçmek oldukça yorucu ve bir o kadar da heyecanlıydı. Araştırmalar için bana verilen dört helikopter vardı. 2006 seferinde Türk ve Ukraynalı ekip yeni bulunan bir türe benim ismim verdiler Sagediopsis bayozturkii ismiyle. Prof. Gökhan Halıcı’nın mükemmel çalışmaları sayesinde Antarktika biyoçeşitliliği hakkında yeni şeyler öğrendik. Aylarca buzların arasında kaldık; internetin, gürültünün, trafiğin olmadığı bir yerde. Japonların Showa üssünde çalışırken sabah sporu ve fiziki mukavemet bence ilginç anılardı. Hibiki‘de işin süsüydü akşam........

© Sözcü