- Neden çaldın ekmeği Samet?
- Kardeşlerim aç. Ben sorumluyum onlardan.
- Ailen yok mu Samet?
- Annem yok, sadece babam vardı. Ama artık o da yok.
- Baban nerede Samet?
- Babam kutuda…

Hikâye, sürgün yemiş Komiser Suat Zamir’in, her şeyden elini eteğini çekmeye karar verdiği sırada Çocuk Büro’da Samet ile karşılaşmasıyla başlıyor.

Suat’ın kaybedecek bir şeyi kalmamış, aile desen toprak olmuş, aşk desen başına gelmemiş, dostluk neşen nadiren, iş desen çöp gibi kenara atılmıştı. Ne uyku, ne teselli ne de şefkat var. Sadece ara sıra içinden çığlık gibi yükselen bir vicdan. Onu da susturursa öleceğine inanıyordu. Maaşlı bir zombiye dönüşeceğine…

Samet işte o vicdanı harekete geçirdi.

Elçin Poyrazlar, karakteri Suat Zamir’i Ecel Çiçekleri ve Kayıp Yüz’ün ardından tehlikeli sulara atıyor. Komiser Suat Zamir, elinde bir ‘çıplak kalple’ bu kez memleketin kanayan yarası tarikatların içine dalıyor.
Önce Fatih’te........

© Sözcü