Yine bir, 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü’nü kutluyoruz.

Kutluyoruz diyoruz ama aslında ortada işçiler adına çok da kutlanacak bir tablo mevcut değil.

Türkiye’de işçiler günden güne ağırlaşan ekonomik tablonun altında bunalmakta çalışanlar geçinememekte, boğaz tokluğuna bir yaşam sürmekte, çalışmayanlar, milyonlarca işsiz ise ekmek dahi bulamamakta, açlıkla mücadele etmekte.

Hem çalışma hayatında hem de işsizler ordusu tarafında sorunlar gittikçe ağırlaşma ve çözüm de zorlaşmakta.

İşsizlik, düşük ücret, emek hırsızlığı, sendikal baskılar, ev kiraları ve yaşam pahalılığı işçinin boynuna vurulan mengeneyi her gün biraz daha sıkmakta.

İşçiler de dişini sıkmakta.

İşte 1 Mayıs’lar en azından bu sıkılan dişlerin çözüldüğü, sorunların ve işçi sınıfının birliğinin haykırıldığı günler olmalı.

Herkesin bildiği gibi bugünü haykırmanın meydanı ise İstanbul Taksim meydanıdır.

Fakat işçilerin gür sesinden korkan iktidar bu meydanı bu yıl da işçilerden esirgedi.

Ne olursa olsun, işçi sınıfı seslerini haykıracak platformu mutlaka bulacaktır.

İstediğiniz kadar yasaklayın, işçi sınıfı 1 Mayıs’ları haykıracak ortamı mutlaka bulacaktır.

Bulmasa kendisi yaratacaktır.

Yaşasın........

© Sözcü