Biz, çile çekmek, felâketlerle karşılaşmak, sürekli olarak ıstıraplı günler yaşamak için yaratılmış bir toplum muyuz?

Nedir bu başımıza gelenler?

Deprem oluyor, yaklaşık 54 bin insanımızı kaybediyoruz...

Maden ocaklarında grizu patlamaları oluyor, yüzlerce işçilerimiz can veriyor...

Yangın çıkıyor, evlerimiz, ormanlarımız yanıyor...

Sel basıyor, evlerimiz sular altında kalıyor, akıntıya kapılan insanlarınız ölüyor.

Trafik kazaları da ayrı bir felâket zinciri...

Dünyanın her tarafında bin bir çeşit kaza olur ama bizim ülkede olan kazalar, Avrupa ülkelerini ikiye-üçe katlıyor! Kayıplarımız da çok daha fazla...

Neden bu böyle?

Lanetli bir coğrafyada mıyız?

Tanrı bize acımıyor mu?

Tabii ki, bunun Tanrı ile bir ilgisi yok! Hata bizde!

Son yıllardaki çöküş her zamankinden daha fazla. Çünkü ülkemizdeki yönetim sisteminde “denetim ve denge”, “kurallara ve hukuka saygı” kalmadı!

Yıllardır “Ülkemiz soyuluyor! Doğamızı zehirliyorlar! Yapmayın, etmeyin! Dağlarımıza ormanlarımıza kıymayın! Ülkemizi delik deşik etmelerine izin vermeyin!” diye haykırarak önlem alınmasını isteyenlere düşman gibi bakıldı.

Ormanlarda on binlerce ağaç kesildi, deniz kıyıları talan edildi, deniz suları kirletildi, kişisel çıkarlar aç........

© Sözcü