AKP döneminde emeğin milli gelir içindeki payı yüzde 35’ti, her şeyin bir kişiye bırakıldığı Türk tipi başkanlık sistemiyle birlikte yüzde 25’e geriledi. Sermayenin payı ise 48’den yüzde 57’ye fırladı.

Asgari ücret fiks ücret oldu.

Üretimde verimlilik arttı ama işçi ücretleri eridi.

İşçilerden daha çok vergi alındı.

Dolaysız vergi azaldı, dolaylı vergiler tavan yaptı.

İşçiler kaybederken emekli dilenci durumuna düşürüldü. Emekli aylığı güncelleme katsayısı, aylık bağlama oranları, aylıkların alt sınırı düşürüldü.

İşsizlik arttı.

İşsizlik Fonu işveren destek fonuna dönüştü.

İş cinayetleri dünya sıralamasında hep öndeyiz. 2006-2021 arasında 42 bin 927 kurban verdi işçiler.

Kıdem tazminatı ampulün altında kalan dondurma gibi eridi.

OHAL ile çalışma hakkı yok edildi, Cumhuriyet tarihinin en büyük tasfiyesi yaşandı. Mahkeme kararlarına rağmen ihraç edilenlerin çoğu göreve dönemedi.

İşçinin sendikal hakları zayıflatıldı. Özel sektördeki işçilerin yüzde 96’sı sendikasız çalışıyor.

Grev hakkı fiilen yok edildi. Milyonlarca çalışanın olduğu koca memlekette 2003’ten günümüze sadece 90 bin işçi greve çıkabildi! Grevler yasaklandı.

Hakları yenen sadece işçiler ve emekliler mi?

Onlarca festival yasaklandı.

Türkiye’nin en çok okunan yazarlarından Muzaffer İzgü’nın bile........

© Sözcü