Diğer

13 Ocak 2024

Geçen çarşamba günü Kanyon sinemalarından birinde Onat Kutlar'ı andık. Hakkında yapılmış çok güzel bir filmi izleyerek... 11 Ocak 1995'te terör saldırısı sonucu hayatını kaybeden şair, yazar ve sinema eleştirmeni Onat Kutlar, ölümünün 29. yılında hayat hikâyesini anlatan bir filmle anıldı. Kutlar'ın Türkiye'den Fransa'ya uzanan ve sonra burada gelişen sinema yolculuğunu anlatan "Aşk, Ateş ve Anarşi Günleri: Türk Sinemateki ve Onat Kutlar" belgesel filmi basına sunuldu. 42. İstanbul Film Festivali'nde dünya prömiyerini yapan film aynı zamanda Türk Sinematek Derneği'nin tarihini tanıklarla anlatıyor. Yönetmenliğini Sinematek konusunda tez yazmış olan Önder Esmer, yapımcılığınıysa Matthias Kyska üstlenmiş. Ve bundan sonra sinemalarda değilse de MUBİ sinema sitesinde bulunup izlenebilecek.

Doğrusu kaçırılmaz bir deneyimdi bu film... Akla gelebilecek herkesle konuşulmuştu; benim hiç tanımadıklarımla bile... Eşi sevgili Filiz Kutlar'ın yanı sıra kızkardeşi Seza Kutlar Aksoy, oğlu Mazlum Kutlar... Ayrıca onu tanımış isimler: merhum Hüseyin Baş, merhum Şakir Eczacıbaşı, merhum Rekin Teksoy, merhum Giovanni Scognamillo, Hülya Uçansu, Cevat Çapan, Mete Akalın, Jak Şalom, Burcak Evren, Mustafa Göçmen, Ali Özgentürk, Adnan Özyalçıner, Vecdi Sayar, Aydın Sayman, Ahmet Soner, sağlık durumu pek iyi olmayan sevgili Ömer Pekmez... Ve de bendeniz.

Benim oradaki heyecanlı konuşmamı basın şöyle anlatmış:

"Onat Kutlar'ın hayatıyla ilgili bütün olup bitenleri bilmeme rağmen heyecanla ve duygusallıkla izledim. Filmin bazı sahnelerinde gözümden yaş geldi. Çünkü Türk sanatına ve kültürüne bu kadar katkıda bulunup da bu kadar hazin bir akıbetle hayatı sona eren nadir insanlardan biriydi. Olgunluk çağında daha çok şey verebilecek, üretebilecekken uğursuz bir bomba onu hayattan kopardı. Onat'ın ölüm haberi geldiğinde nasıl sarsıldığımı nasıl gideceğim yere gidemediğimi, nasıl gözyaşlarına boğulduğumu çok iyi hatırlıyorum. Çok ani oldu. Bombadan sonra bir süre hayatta kaldı, birçok ünlü isimle hastane kapısında iyileşeceği umuduyla bekledik. Ama ne yazık ki kurtulamadı. Çok iyi bir yazardı. Yaşasaydı çok daha iyi hikâye kitapları yazabilirdi. Kendisinden çok şey feda etmiştir. Bir anlamda kendi kişisel başarısını, üretimini ve sonunda hayatını feda etti. Onun hayatını büyük bir dram olarak görüyorum. Bu film de bu dramın bütün acısını hissettirdi. Onun ölümü Türk sanatı için büyük bir kayıp oldu."

Ve şimdi sıra vaktiyle ona yazdığım bir mektupta.... Buyrun...

HİÇ UNUTULMAYACAK BİR DOSTA MEKTUP

Sevgili Onat

O kadar çok zaman geçti ki... Seni 11 Ocak 1995 günü yitirdik. Kentin göbeğinde, Marmara otelinin kahvesinde, tümüyle rastlantı sonucu, oraya bırakılmış bir serseri bombanın kurbanı oldun. O menfur olayın bulunamamış katilleri, o serseri bombanın ne denli güzel bir insanı öldürdüğünü bilseler nasıl pişmanlık duyarlardı diye hep düşünmüşümdür.

Sevgili kardeşim... Aradan geçen 20 küsur yıla karşın seni unutmadım, unutmadık. Sanıyorum 1967 yılında tanışmıştık. Farklı coğrafyalardan ve koşullardan gelsek de, bizi birleştiren şeyler vardı. İkimiz de Fransız kültürüyle yetişmiştik. İkimiz de sinemaya ve yazı yazmaya gönül vermiştik. Ve ikimiz de aynı yıllarda -60'ların başlarında- bir süre Paris'te yaşayarak bu kültür başkentinde o sanatsal tutkularımıza esin alanları bulmuştuk.

Ben 64-66 arası askerliğimden döndüğümde, sen belki tüm dünyada sanata en çok gönül vermiş iş adamı olan Şakir Eczacıbaşı'nın eşsiz duygu ve ideal ortaklığıyla, yeni kurulan Türk Sinematek Derneği'nin başında idin. Bense hemen Cumhuriyet gazetesinin taptaze sinema yazarı olmuştum. Haftanın filmleri yanında, Sinematek'te Bu Ay yazılarıyla da o kurumu destekleyen bir sinema tutkunu.

Elbette tanışacak ve kaynaşacaktık. Bu serüven uzun uzun anlatılmaya muhtaçtır. O yılların bitmeyen Ulusal Sinema tartışmaları: yeni güçlenen sol görüşlerin çatısı altında katıldığımız eylemler, tartışmalar, paneller. Özellikle Yılmaz Güney'le gelişen dostluğumuz. Ve dünyayı birbirine katan '68 olaylarının Türkiye'ye de yansımasıyla başlayan o isyan ve başkaldırı duygusu.

Sevgili Onat. O yıllarda ne kadar çok şey biriktirdik. Yani anı olarak... Ülkenin sokak kavgasından sınıf........

© T24