Diğer

23 Aralık 2023

Hakaret kelimelerinden biri çok ilginç:

"Hayvan!"

Kendini sapına kadar insan sayan ve hayvanlardan daha iyi, daha üstün olduğuna inanan hakaret hedefi kişi buna kırılıyor, kızıyor, karşı saldırıya geçiyor. Hiçbir zaman şöyle sormuyor:

"Hangi hayvan?"

Öyle ya, çeşit çeşit hayvan var. Üstelik bunlardan bazılarına benzetilmek gurur okşuyor:

"Koçum benim! Aslanım!"

Ya da hakkınızda şöyle dense:

"Karınca gibi çalışkan, arı gibi üretkendir. Ayrıca boğa kadar güçlüdür. Ve tilki kadar kurnazdır..."

Bir dakika, son cümle aklı değil, kurnazlığı vurguladığı için sevinmeli mi işkillenmeli mi? Ya da "deve gibi dayanıklı" olduğumuz söylense?..

Bir de "hayvanlık prestiji" ülkeden ülkeye değişiyor. Mesela, "ineklik" Hindistan'da başka, Türkiye'de başka… Bizde "ayı" oldukça kaba bir söz sayılıyor; ama Rusya'da hiç de öyle değil. Olimpiyatlara bile simge yapılabilecek kadar sevimli ve dost bir hayvan. Rus liderlerden Medvedev'in "medved"i ayıdan başka bir anlama gelmiyor. "Domuz" da sevilen bir hayvan Rusya'da. Oysa bizde öyle mi?

Ruslar'ın sevdikleri için kullandıkları "tavşanım benim, kırlangıcım" türünden iltifatlar da bizde pek aynı değeri taşımıyor. Bizim "ceylanımız, kuğumuz, kınalı kekliğimiz" var. Koyuna gelince, onun kaderi her yerde aynı.

Güvercinin barışı, şahinin savaşı simgelemesi gibi. Kargaya, yarasaya ve baykuşa benzetilmek kötü; ama bülbüle, kanaryaya ve kartala benzetilmek iyi. Akbabanın çağrışımı başka, atmacanın başka. Bir de papağan var tabii. Tavus kuşu var. Guguk kuşu var. Kim ne derse desin, kuşlara daha sıcak baktığımız ortada. Bununla birlikte hiçbirimizin "kuş beyinli" olmayı kabullenmeyeceği kesindir.

Köpeğin sadakat duygusuna hayranız ama her fırsatta onu aşağılamaya, hakaretlerimizde adını........

© T24