Diğer

07 Şubat 2024

Geçen gün Netflix'te yeni bir film gösterime girdi. Böyle diyorum ama belki de ben yeni farkına vardım, Netflix algoritmasının karşınıza ne çıkaracağına pek akıl sır ermiyor.

Filmin adı "Wil". Türkiye'de "İrade" adıyla gösteriliyor, ancak Flamanca – Türkçe sözlüğe baktım, "temenni etmek, dilek tutmak" gibi anlamlara geliyormuş.

Film, 1942 yılında, Nazi işgali altındaki Antwerp (Anvers) kentinde geçiyor. İki genç polis memurunun yaşamak zorunda kaldıkları bir ahlaki sınav. Bir yandan direnişçilere destek vermeye çalışırlarken diğer yandan Yahudi avına da katılmak zorunda kalıyorlar.

Filmi izlemek isteyenler olabilir, fazla ayrıntıya girmeyeceğim.

Film temel bir ahlaki sorunun yanıtını arıyor: "Vicdan", şartlar öyle gerektiriyor diye bir kenara bırakacağınız, kolayca vazgeçebileceğiniz bir lüks müdür?

Genç polis memuru Wilfried Wils film boyunca ahlaki ikilemlerle mücadele etmek zorunda kalıyor.

"Ben olsaydım ne yapardım" sorusunu kendinize sormak durumunda kalıyorsunuz ve bunun ne kadar iç sıkıcı bir deneyim olduğunu söylemek zorundayım.

Filmdeki olayların yaşandığı tarih döneminin çok özel bir döneme karşılık geldiğini hepimiz biliyoruz.

"İyilik" ve "kötülük" kavramlarının bazı durumlarda iç içe bile geçebileceğini düşündürüyor. Ahlaki ikilemlerin ve ahlaki kırılganlığın çizdiği bir çerçeve içinde insan tabiatının karanlık yönlerini keşfediyorsunuz.

Filmin sonuna doğru genç polis memuru Wils ile sevgilisi Yvette arasında küçük bir diyalog yaşanıyor.

Yvette, Wils'in yapmak zorunda kaldığı eylemi yargılarken şunu soruyor: "Vicdan lüks bir şey mi? Çocuğuna böyle mi söyleyeceksin?"

Filmi izlerken, içimizden bazılarının uzunca bir süredir böyle ahlaki ikilemler içinde bocaladığını düşündüm.

Mesela TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş, Can Atalay kararı TBMM'de okunurken yurt dışında olduğuna ne kadar sevinmiş olabilir?

Bir yandan böyle bir kararı TBMM'de okutmanın insanın boynuna yükleyeceği siyasi sorumluluktan kurtulmuş oluyor, soyadı gibi.

Ancak öte yandan hiç seslendirmese hatta kendi kendisine söylemeye bile cesaret edemese de, aklının bir köşesinde bir an için bile olsa bu eylemin siyasi sonuçlarının ahlaki olup olmadığını sorgulamamış olması mümkün mü?

Acaba Kurtulmuş, "haksızlıklar karşısında susarak dilsiz şeytan olanları" bugüne kadar hiç eleştirdi mi?

Eminim bu konuda bir şeyler söylemiş olmalı.

Ama belli ki elde ettiği siyasi pozisyonu kaybetmeyi göze alacak kadar da inanarak söylemiyormuş.

Yargıçların, doğru dürüst delil incelemesi bile yapmadan, iddianameyi bile doğru dürüst okumadan verdikleri karar mesela. Ya da o kararı onaylayan üst mahkemelerin........

© T24