Diğer

27 Şubat 2024

Maçı anlamaya buradan başlamalıyız bence: Antalyaspor 17 Şubat 2024, Cumartesi günü kendi evinde İstanbulspor'la maç yaptıktan sonra Galatasaray karşılaşmasına hazırlanmaya başladı. Galatasaray ise bu tarihten sonra iki deplasman maçına çıktı. İlkini bir gün sonra, Ankara'da Ankaragücü'yle oynadı. İkincisini de 23 Şubat'ta Prag'da AC Sparta Praha'yla. Özeti şu; Antalyaspor dokuz günlük bir dinlenme ve hazırlıkla maça çıkarken Galatasaray aşırı yorgun durumdaydı.

Bu zaman dilimini anlatmamın bir nedeni var: Galatasaray geçen yılın Kasım ayında da benzer bir süreç yaşadı. Bayern München'le 8 Kasım 2023'te Münih deplasmanında oynadıktan üç gün sonra Mersin'de Hatayspor karşısına çıktı. Galatasaray ligdeki tek yenilgisini bu maçta aldı. Ancak buradaki temel sorun sıkışık bir fikstürde peş peşe maç yapmak değildi. Temel sorun bu iki maçı neredeyse aynı oyuncu grubuyla oynamaktı.[1] Yorgun düşmüş olan futbolcu grubu ikinci maçı kaldıramadı.

Aslında benzer bir şey art arda oynanan AC Sparta Praha ve Antalyaspor maçları için de geçerli. Şöyle; bu iki maça ilk 11'de başlayan tam yedi oyuncu vardı Galatasaray'da.[2] Ancak bu rotasyon yeterli olmadı ve Galatasaray Antalyaspor karşısında ilk dakikasından son düdüğe kadar oldukça zorlu geçen bir maç oynamak zorunda kaldı. Demek oluyor ki Galatasaray'ın bu iki maça neredeyse iki farklı 11'le başlaması gerekiyormuş. Ancak Okan Buruk'un elinde böylesi bir zengin bir kadronun bulunmadığı da çok açık.

Varsayımsal da olsa şöyle bir iddiada bulunacağım: Eğer Galatasaray bu maçı kendi sahasında değil de deplasmanda oynamış olsaydı, tıpkı Hatayspor'a yenildiği gibi ikinci mağlubiyetini Antalyaspor karşısında alabilirdi. (Galatasaray ikinci yarıda seyircisinin önünde oynamanın avantajıyla maçı kilitledi. Deplasmanda oynamış olsa bu seyirci desteği Antalyaspor'un arkasında olacaktı. Antalyaspor da bu destek sayesinde ikinci yarıda maçı muhtemelen kendi lehine çevirebilecekti.)

Okan Buruk'un elinde zengin bir kadronun bulunmadığından söz ettik. Benzer şey Antalyaspor teknik direktörü Sergen Yalçın için de geçerli. Buruk'la Yalçın'ın benzerlikleri bununla sınırlı değil. Buruk ve Yalçın, takımlarının ilk yarıdaki oyun planına uymamaları bakımından da aynı kaderi paylaştılar. Ancak tek farkla; Galatasaray maçın ilk yarısında kendi standardının altında oynadı, Antalyaspor da üstünde.

Oysa Buruk ilk yarında skoru maçı koparma noktasına getiren bir takım hayal etmişti. Bu gerçekleşmedi, ancak Galatasaray her ne kadar kendi standardının altında bir performans göstermiş olsa da ilk yarıyı önde kapatmayı başardı.

Yalçın ise ilk yarıda takımının maçı tutmasını planlamıştı. Ancak sahada, kendi standardının üzerine çıkarak Galatasaray'ın zayıflıklarını anında cezalandırmak isteyen, maçı tutmaktan daha çok rakibini yenmek arzusunda olan iştahlı bir Antalyaspor izledik. Her ne kadar böyle planlamamış olsa da Sergen Yalçın'ın buna karşı çıkması elbette düşünülemezdi. Ancak Yalçın'ın maç önü planı yerine getirilemedi, çünkü soyunma odasına yenik durumda giden Antalyaspor olmuştu. Dolayısıyla Antalyaspor ilk yarıda maçı tutamadığı gibi Yalçın'ın hazırlamış olduğu planın ikinci bölümünde ihtiyaç duyacağı enerji depolarının büyük bir bölümünü de harcamış oldu.

Şimdi bu dediklerimi bazı istatistiklerle kanıtlamaya çalışacağım.

Antalyaspor Galatasaray karşılaşması öncesinde maç başına şu ortalama değerlere sahip bir takımdı:

Antalyaspor Galatasaray karşısında oldukça verimli bir maç çıkararak şu istatistiklere ulaştı:

Görüldüğü gibi Antalyaspor yedi kriterin beşinde maç başı sezon ortalama değerlerinin üzerine çıktı. Hatta çoğuna daha ilk yarıda ulaşabilmenin eşiğine geldi. Ancak buna rağmen soyunma odasına geride gitti.

Galatasaray'a gelince. Bahsettiğim gibi kendi ortalamasının oldukça altında olan bir Galatasaray izledik. Benzer izlekten gidecek olursam; Antalyaspor karşılaşması öncesinde Galatasaray maç başına şu ortalama değerlere sahipti:

Galatasaray maçın ilk yarısında kendi standardının altında kaldı:

Sonuç çok çarpıcı değil mi? Galatasaray ilk yarıda yedi kriterin beşinde kendi standardının altında kaldı. Ancak buna rağmen soyunma odasına önde gitmeyi başaran taraf oldu. Hatta daha fazlası. Sadece ilk yarıda değil, maçın tamamında yedi kriterin altısında kendi ortalamasının altında kalmasına rağmen yine de Antalyaspor'u yenmeyi başardı.

Galatasaray'ın kendi ortalamasının altında kalmasının nedenleri neydi?

İlk nedeni yazının başında biraz anlattım. Aşırı yorgunluk.

İkinci neden de kanımca yine bununla ilintili. Aşırı yorgunluk Galatasaraylı futbolcuların karar mekanizmasını oldukça olumsuz etkiledi. Bu nedenle de maç sırasında birçok garabete (gariplikler) şahit olduk.

Ben bu analizde sadece iki alt başlık üzerinde duracağım.

Başlıyorum.

Galatasaray'da yorgunluk bazı futbolcuların zihinsel ve fiziksel performansını şaşırtıcı biçimde aşağı çekti. Bunların başında Barış Alper Yılmaz geliyordu. İlk yarı sağ bekte neredeyse hiçbir başarılı hamlesi olmayan, karşısındaki her Antalyasporlu futbolcunun kolayca geçebildiği Barış Alper Yılmaz birkaç atak dışında hücumda da yok gibiydi.

Barış Alper Yılmaz maç boyunca topa 40 kez dokundu, pas isabet yüzdesi bakımından ise yüzde 53'le takımın en kötüsüydü.[3] Ancak amacım........

© T24