Diğer

07 Ocak 2024

Tayyip Erdoğan Türkiye'yi bir Cumhuriyet olarak kurulduğundan beri yaşadığı rejimden çıkarmak istiyor. "İstemek"ten öte, bunu yapmaya kararlı olduğu görülüyor. O rejimden çıkıp nereye girecek Türkiye? Orası pek belli değil. Daha doğrusu adının ne olacağı önemli değil. Önemli olan -şimdilik- bulunduğu yerden çıkması. Adı ne olacaksa olsun, "İslami" bir çağrışımı olması yeterli. Süreçleri izlerken benim çıkardığım eğilim, Erdoğan açsından, bu "İslami çağrışımdan" çok, yeni rejimin Tayyip Erdoğan için "biçilmiş kaftan" dedikleri türden, tam ona uygun olması. Onun iradesini durduracak, yavaşlatacak, değiştirecek başka bir iradeye yer verilmemeli. İsterseniz "Harun Reşid" adını verin. Ayrıca o kadar doğrucu olmanız da gerekmiyor.

Bu kadar değiştirmeye kararlı olunca bunu yapacak araçları, usulleri var olan rejimin içinde bulmak mümkün değil. "İçinde bulmak" bir yana, istenen yere ulaşmak için olan araçları, usulleri pek de hukuki olmayan bir biçimde eğip bükmem gerekecektir -diye düşünüyordum ben. Tayyip Erdoğan ve bu yolu onunla birlikte yürümeye kararlı olan kesim sürecin bir aşamasında kural bozmak zorunda kalırlar, diyordum. Ve bu "kural bozma" durumu, yapılmak istenen işin mahiyeti düşünülecek olduğunda, fiilen bir "suç" olabilir tahmininde bunuyordum. Doğru düşünmüşüm. Oraya geldik. Ama "oraya", beni tahmin edemediğim kadar sert ve radikal bir şekilde geldik. Bozmak gereğini duyacakları şeyin doğrudan doğruya "anayasanın kendisi" olmasını beklemiyordum. Tayyip Erdoğan büyük oynadı.

Olan işin mahiyeti üstüne kemküm etmenin bir gereği ya da anlamı yok. Zaten herkes adını koyarak konuşuyor. "Darbe" diyorlar. Evet. Öyle. Erdoğan ve çevresi bilerek ve isteyerek anayasayı çiğniyorlar.

Bunu yapmak "cesaret ister", değil mi?

Ama belki de istemez. Yani, elinin altında, başlattığın sürecin arkasını getirmene yetecek fiziksel güç varsa, sen de o fiziksel gücün orada olduğunu biliyorsan, bu artık cesaret filan istemez.

Şu geldiğimiz noktada iktidar Anayasa Mahkemesi gibi Yargıtay'ın da son derece saygıdeğer ve onsuz edilmez bir hukuk kurumu olduğunu, eldeki anayasanın bu iki merci arasında bir görüş ayrılığı çıkması ihtimalini yeterince düşünmediğini, dolayısıyla çıkarsa ne yapılması gerektiğini hiç düşünmediğini öne sürecektir. "Anayasayı değiştirelim" önerisiyle işe girişme çağrısı yapacaktır. Dediğim gibi, yaptığı hukuk-dışı dayatmayı kabul etmek zorunda kalacak bir muhalefetle karşılaşıyorsa bu yoldan yürüyecektir. İktidarın yukarıda bir muhtemel örneğini verdiğim bir "akıl yürütmesi" konuyu tekrardan Anayasa için çekmez. Toplumdaki herkes Anayasa'nın şu maddesinden, bu maddesinden hoşnutsuz olabilir, değişmesini isteyebilir. Ama kendi belirtilmiş prosedürleri içinde Anayasa değişmemişse, herkes orada yazılı olduğu gibi davranmak zorundadır. Böyle bir şey olmadı. Anayasa Mahkemesinin bu koşullarda son sözü söyleme yetkisine sahip olduğu gereken sarahet çerçevesinde dile getirmeye devam........

© T24