Diğer

13 Kasım 2023

Maşallah, epeyce yol almışız! Demokratik gelişmenin yolunu tıkamak, vesayetçi sistemi sürdürmek için eskiden askerî-bürokratik erk harekete geçer, anayasal düzene tankla tüfekle son verir, muhalefeti ezer, faşizan rejimin taşlarını döşerdi. Şimdilerde darbe sivil iktidardan, devletle takviye edilmiş Saray'dan geliyor.

Son günlerin başat konusu olan Yargıtay-Anayasa Mahkemesi çatışmasında (kimilerine göre kayıkçı dövüşü) ileri sürülmeyen fikir, yapılmayan tahmin, açıklanmayan kulis bilgisi, kısaca yazılmayan, söylenmeyen kalmadı. Bu bir hukuk krizi mi, devlet krizi mi, Cumhur ortakları arasında tepişme mi, tarikatlar, cemaatler, mafyalar, çeteler savaşı mı; hepsi tartışıldı, tartışılıyor. Konuya ilişkin ufuk açıcı yazılar, yorumlar çıktı, daha da çıkacak. Tümünün birleştiği nokta; yaşananların bir yargı krizi olmadığı, bunu çok aşan bir anayasa ihlali girişimi olduğu.

Sadece muhalif kesimde yer alan hukukçular, anayasacılar değil, zamanında Erdoğan'a yakın olan, yeni yasalar çıkarılırken, anayasa değişiklikleri ve taslakları hazırlanırken bilgilerine görüşlerine başvurulan saygın duayen hukukçuların tümü aynı görüşü paylaşıyor ve açıklıyorlar: Hukuk devletini berhava eden bir anayasayı delme girişimiyle karşı karşıyayız.

2016'dan itibaren, "Allah'ın lütfu darbe girişimi" sonrasında özellikle Devlet Bahçeli'nin gaz vermesi ve fiili durumu anayasallaştırma önerisi ile ivme kazanan süreç, 2017 Anayasa Referandumu'nda Türk tipi başkanlık sistemiyle sonuçlandı. Olağanüstü hâl ortamında gerçekleşen, damgasız oyların sayımından "Hayır" kampanyalarının saldırıya uğramasına kadar her türlü katakullinin yapıldığı Anayasa Referandumu, yüzde 51,41 "Evet" e karşı yüzde 48,59 "Hayır" oyuyla sonuçlandı. Bu, Erdoğan-Bahçeli koalisyonunun yeni rejimi (onlar "Yeni Türkiye" diyorlar) inşa etme operasyonunun en önemli adımıydı.

Öncelikle kuvvetler ayrılığına fiilen son vermek, yasama, yürütme ve yargıyı tek elde toplamak gerekiyordu: Saray rejimi. Meclis'in, sahibinin sesi AKP-MHP çoğunluğunun özel av alanı haline getirilmesi, Bakanlar Kurulu'nun "Tek Adam"a bağlı "adı var" bağımsızlığı ve Meclis temsiliyeti yok bir organa dönüştürülmesi, torba yasalar, KHK'larla, çoğu zaman muhalefetin etkisizliği ve aymazlığıyla otoritarizmden totalitarizme doğru ilerlerken hâlâ bazı pürüzler, bazı engeller vardı. Yüzlerce kez kendileri tarafından değişikliğe uğratılmış 1982 darbe anayasası bile Cumhurcuları rahatsız ediyordu. Büyük ölçüde iktidarın dümen suyundaki yargının (ve Anayasa Mahkemesi'nin) kimi zaman zevahiri kurtarmak için, kimi zaman da üç beş namuslu, cesur yargı mensubunun yasalara uyarak verdiği kararlar dahi rahatsızlık vericiydi.

Durumun vahametini tam algılamayan kimilerinin "yargı krizi" demeyi tercih ettiği son gelişmeler danışıklı dövüş müdür, devlet kurumlarının çürümesiyle kendiliğinden mi oluşmuştur, Ülkücüler ile Hakyolcular'ın (mafyaların siyasî-ideolojik uzantılarıyla tarikatçıların) çekişmesi midir, Cumhur İttifakı'nın ortakları arasında dönen bir oyun mudur; önemi yok. Amaç belli: Saray'ı, bütün bağlardan kurtarıp yeni rejimin sözde hukuk düzenini oluşturmak, Erdoğan Anayasası'nı tedavüle sokmak.

Yeni rejim, Erdoğan'ın tahayyülündeki, İslamofaşist renklere bürünmüş bir toplum düzeninin adıdır. Son zamanlarda dünyanın bazı ülkelerinde benzeri görülen göstermelik seçimli mutlakiyettir. (Deyimin saçmalılığının farkındayım ama duruma uyuyor.) Bu hayalin gerçekleştirilmesinde Erdoğan'ın en önemli desteği, devlet aklının Türkçü şoven kanadının temsilcisi Devlet Bahçeli ve onun ardındaki güçlerdir.

Yaşanan son krizde Tek Adam'ın kendisini yargının ve anayasanın üstünde ilan ederek hakem olduğunu açıkça söylemesi, kurulmaya çalışılan rejimi yeterince tarif ediyor zaten. Hukuk devletinde yargının hakeme ihtiyacı olmadığı gibi cumhurbaşkanları da hakem olamazlar, anayasaya ve yasalara uyarlar.

"Demokrasiyi kurtarmak, anayasal düzene karşı darbe girişimini engellemek için bu son sınavdır" gibi büyük sözler söylemek istemiyorum. Evet, bugüne kadar benzerini yaşamadığımız ciddi bir tehditle karşı karşıyayız ama nice darbeleri, badireleri atlatmış bu ülke (hepsinin de olumsuz izlerinin kaldığını inkâr etmiyorum) bunu da aşar. Ancak bir koşulla; kendilerini demokrat, özgürlükçü sayan, hak-hukuk-adalet diyen bütün kesimlerin,........

© T24