Diğer

19 Mart 2024

Aslında bazen seçim çok basittir işte:

Aynı takımı tutabilirsin ama ya Kâzım olursun, ya Ogün ve Yasin!

"Trabzonspor'un bendeki ifadesi, statükonun karşısında yer alması, statükoyu parçalaması, güçlülere karşı güçsüzlerin var olduğunu ve onların da bir şeyler yapabileceğini göstermesidir.

Sorunun düğümlendiği yer şu: Kendine has yapısından dolayı Trabzonspor var oldu. Şimdi modern zamanların birtakım ilişkilerini yaşıyoruz. Trabzonspor, modern zamanların kendine dayattığı ilişkilere girdiği andan itibaren çöküşe de başladı. Biz varlığımızı anlamlandıran değerlerimizi unutmaya başladıkça ne anlama geldiğimiz de anlaşılmıyor. Kendimizi üç büyük kulübün yanında dördüncü adlandıracaksak, alınacak şampiyonların da bir anlamı olmayacak."

Kâzım Koyuncu Hopalıydı ama Trabzonludan çok ya birçoğundan çok başka bir Trabzonsporluydu.

Adını muhtemelen "Hem Trabzonspor hem Fenerbahçe oyuncusu" olan Ogün Temizkan'dan alan Ogün Samast Trabzonluydu. Yasin Hayal de. İkisi de Trabzonsporlu.

Kâzım Koyuncu Karadeniz'in boyun eğmeyen veya sevdalı, tutkulu türkülerini, şarkılarını, emeğe, tabiata saygıyla söyledi:

"Çay zamanı geldi teyzeciğim
Yine belin ağrıyacak
Çay parasını bekleyeceksin
Alamayacaksın teyzeciğim"

diye seslendi bazen.

Bazen isyankâr vicdanı ses verdi:

"Baba ben yıkıcıyım ama
Kendini bilmez değilim
Yaşamak istiyorum sadece
Kendi savaşlarım uğrunda
Ben sadece ben olmak istiyorum
Işık hızıyla geçen zamanı
Yaşamak belki de çok zor
Korkuyorum ben geçmişten
Korkuyorum gelecekten"

Kazım Trabzonspor açıklamalarını Trabzonspor dergisine 2004'te yapmıştı; 33 yaşında ölümünden bir yıl kadar önce.

O sırada Ogün 14 yaşındaydı; Yasin ise 17 yaşında çoktan öğretmenini darp etmiş, Menzil'den çıkıp çıkıp ona buna vuruyor, futbol oynadığı Trabzon DSİ'spor'da antrenörünü de yumrukluyordu. Sonra hamburgerciye bomba koydu, Kâzım İstanbul Şişli'de öldükten 3 yıl sonra Ogün'ün tetikçiliğinde Hrant Dink'i o Şişli'de vurdular.

Trabzonspor taraftarı arasında, azınlık da olsalar, "Kâzım Koyuncu dostları" var, biliyorum.

Lakin epeyce de Ogün ve Yasin olmalı!

Arada kalan da vardır. Aradaysan, belli anlarda ya Kâzımca vicdan olursun, ya Yasince yumruk, Ogünce tetik!

Pazar günkü maçta böyle seçimler oldu.

Trabzonlu linççiler sahada koşturdu, vurdu, düştü, vurdu. Bir kişiye onlarca kişi saldırdı, arkadan vurdular, Ogün oldular, Yasin oldular! Kimi Fenerbahçeli "yabancı" futbolcu da savunmayı aşan biçimde linçiyle linçci oldu, yere düşenin suratına vurdu.

Ve hemen "tahrik" arayanlar saçıldı ortaya! Tahrik oldu mu linç mubahtı, cinayet ve katliam da!

"Tahrik" binlerce genci Yasin'e benzeten, Ogünleştiren nefret ve hiddet iklimidir; devletin en üst katlarından sürekli olarak saçılan "linç histerisi" de devlette devamlılığın parçasıdır.

1915'e, 6-7 Eylül İstanbul'u gibi saldırılara, Trakya pogromuna, sonra Maraş, Çorum, Sivas gibi katliamlara kadar varır linç histerisi.

6-7 Eylül'de Rum, Ermeni, Yahudi komşusunu koruyan Türkler, Müslümanlar da çıkar; ama baskın olan linçtir.

Çok şaşırırsın, Büyükada'da Fenerbahçe ve Milli Takım kaptanı Lefter'e bile saldırırken linççiler, Burgaz'da Türkler ve Rumlar, belki arada Ermeni ve Yahudiler de el ele zincir yapmış, birer Kâzım olmuş, saldırganları........

© T24