Αν και η επικαιρότητα τρέχει με ρυθμούς που κόβουν την ανάσα, υπάρχουν περιστατικά που συντελεσμένα πριν από δύο, τρεις, έξι ή και δώδεκα ακόμα μήνες παραμένουν τόσο προκλητικά για σχολιασμό ώστε θα τα χαρακτήριζες ως σημερινά. Μια και τις τελευταίες εβδομάδες ο Αλέξης Μινωτής (για πόσα χρόνια άραγε θα μπορούμε να αναφέρουμε το όνομά του χωρίς τη διευκρίνιση για το ποιος υπήρξε;), έχει την τιμητική του με την πληθώρα των αναφορών σε όσα έλεγε, ας προσθέσουμε ακόμα μία εξόχως χαρακτηριστική και για την ιδεολογία του όσον αφορά το θέατρο αλλά και για την καλλιτεχνική και γιατί όχι για την πολιτική μας ζωή. Οταν ήθελε να του συστήσει κανείς έναν ηθοποιό με μέτριο ταλέντο προσθέτοντας όμως πως είναι «ένας καλός άνθρωπος», έλεγε σχεδόν σαρκάζοντας: «Οι καλοί στο καλοποιείον. Προτιμώ έναν ταλαντούχο ηθοποιό ακόμα και αν είναι ένας πολύ κακός άνθρωπος». Θυμηθήκαμε την κουβέντα του αυτή εδώ και αρκετό καιρό όταν τη μέρα των εκλογών για την ανάδειξη του προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ, η μητέρα του Στέφανου Κασσελάκη δήλωσε στο αεροδρόμιο, ερχόμενη από την Αμερική, για τον γιο της: «Είναι καλής ψυχής άνθρωπος».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ