Κάποιοι λένε πως το πρόσωπο είναι το δίλημμα. Αλλοι ισχυρίζονται ότι το πρόσωπο είναι το μήνυμα. Ανεξάρτητα από τη διατύπωση που επιλέγουν, πάντως, όλοι συμφωνούν πως το πρόσωπο του αρχηγού είναι εκείνο πάνω στο οποίο χτίζεται μια προεκλογική καμπάνια, είτε η κάλπη είναι εθνική, είτε οι πολίτες καλούνται να εκλέξουν ευρωβουλευτές. Ο προσωποκεντρικός χαρακτήρας του κομματικού συστήματος είναι μια από τις ελάχιστες μεταπολιτευτικές παραδόσεις που συνεχίζουν να ακολουθούνται μετά το πολιτικό Big-Bang των μνημονιακών χρόνων. Ετσι, κανείς δεν εκπλήσσεται ιδιαίτερα όταν ο Πρωθυπουργός δηλώνει ενώπιον του γαλάζιου συνεδρίου πως πίσω από το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ κρύβεται το δικό του όνομα. Ούτε όταν υποστηρίζει ότι το κόμμα του μιλάει για το πώς θα αλλάξει τη χώρα, ενώ «το μοναδικό μέλημα των άλλων είναι πώς θα πέσει ο Μητσοτάκης». Και φυσικά μόνο λίγοι σύντροφοι απορούν που ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αρχηγός του και τίποτα άλλο – για να ακριβολογούμε, δεν τους προβληματίζει η ίδια η στρατηγική, αφού την έχουν ξαναδοκιμάσει στις τσιπρικές μέρες, αλλά η περσόνα αυτού που την ενσαρκώνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ