Dedem Hamdi Özdemir, 20 gün kadar önce 92 yaşında vefat etti. Hastane, hekim, eczane bilmeden yaşadı. Yediği gıdalar patates, soğan, sarımsak, kabak, elma, armut, ahlat, fasulye, nohut, ekmek, tuz, şeker, yoğurt, peynir, tereyağı, ayçiçek yağı, yer elması, ıspanak, pırasa, yumurta, et, süt, kaymak, tarhana, lahana, turp, şalgam, havuç vb.den ibaretti. Her gün sabahtan gece yarısına kadar Üçüncü, İkinci, Birinci marka filtresiz sigaraları yarıya bölerek, ağızlıkla içerdi. Pahalı, filtreli sigara içenlere çok kızar, kendi kendine söylenir dururdu.

1970’li yıllarda en çok dedemi severdim. Bizimle çok ilgilenirdi. Babam haftanın 7 günü, günde 16 saat çalıştığı, sağa-sola koşturduğu için onu çok görmezdim. İşte o nedenle benim rol modelim büyük oranda dedem oldu. Onun tutumlu, israftan uzak, sade, gösterişsiz yaşantı modeli aynen bana da geçmiş…

10’lu yaşlarda bazen, özenti sebebiyle dedemin sigara paketinden 1-2 sigara araklayıp gizlice bostan köşelerinde öksüre öksüre içerdim. Tadı çok berbat şeylerdi. Yine 70’li yıllarda dinî bayram günlerinde köydeki 50 haneyi tek tek dolaşıp bayramlaşır, ikram edilen şeker, çay, yemek, sigara gibi ürünleri kabul ederdik. 50 yıl kadar önce bizim köyde bayram günleri çocukların sigara içmesi yadırganmaz, engellenmezdi. Bu tutum birçok insanımızın erken yaşta sigara bağımlısı olmasını sağladı. Babam Mehmet Ali Özdemir de günde 3 paket kadar Bafra sigarası içerdi. Bu alışkanlığı sebebiyle 56 yaşında, 1995’te beyin kanaması sebebiyle aramızdan ayrıldı… Kıbrısçık Ortaokulunda okurken (1979-82) arası 300 kadar öğrencinin yüzde 50’den fazlasının teneffüs aralarında sigara içtiğini hatırlıyorum.

Bolu Endüstri Meslek Lisesindeyken de (1982-85)........

© Türkiye