Zamanla her şey yoluna girmiş, en iyi şekli bulmuştu elhamdülillah. Bundan daha güzel bir netice olamazdı... Tanju: -Doğru söylemek lazım gelirse ilkin içimde bir arzu yoktu. Ne geçmişi, ne geleceği düşünmüyor, ancak yaşamakta olduğum anları en iyi şekilde yaşamayı biliyordum. Senden önce ruhum rüzgârsız ve dalgasız bir deniz gibiydi pek sakindi. - Ben mi yoldan çıkardım? - Sen yola getirdin belki de farkında olmadan. Sensizliğe hiç razı olmadım. Öyle bir ihtimal düşündükçe sadece çaresizliğimden ağladım. Ağlamanın ne demek olduğunu bilir misin? Dünyada bu kadar rahat, bu kadar sükûn içinde ağlanabileceğini tasavvur edemezdim. - Delilik seninkisi! - Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak söylüyorum… - !!! Nasıl anlatsaydım tam bilemiyorum ama içimde yarı kalmış bir sohbetin hüznü vardı hâlâ. Niçin baştan beri bu meseleye temas etmemiştim? Niçin sefere çıkmadan önce hazırlanmaktan, ihtiyaçları........

© Türkiye