Yaz akşamıydı. Öğle sıcağı duvarlara sinmişti. Hâlim kalmamıştı; yanmaktan mı, yoksa hasretlikten miydi tam emin değildim?

Tanju:

- Bence de… Jale’m, bil ki senden uzak ne güzellikler avutur beni ne bu şehir ne de yıldızlı akşamlar! Hasretin ateşli bir nehir olmuş, içimdeki her şeyi yakıp peşine takmış, öylece akar gider deryalara!

- Hasret kalmayı sen istedin! Bu hususta kimse beni suçlayamaz! Hakiki mânâda bir insan âşık olunca; kıskanır, bağırır çağırır, sevdiğini paylaşamaz hayatını kısıtlar, kem gözlerden hesap sorar, araya kimsenin girmesine hiç tahammülü yoktur, hepten sahiplenir. Bence haklılar öyle yapmakla.

- Ama; anlayana… Yedi ayrı iklimden yetmiş çeşit arı getirseler yedi milyon arı yedi milyar ayrı çiçeği dolaşsa en leziz balları yapsa, yine de senin kadar tatlı olamaz!

- O senin güzelliğindendir! Dünya gözüyle gördüğünü herkes sever, sen onda görmediğini bulacaksın Tanju’m! Eğer hakiki sevda istiyorsan; tene değil,........

© Türkiye