Bir gün bir aslan, bir kurt ve bir tilki birlikte avlanmak üzere dağlarda dolaşmaya başlar. Karar gereği birbirlerine yardım edecek, böylece bol bol av hayvanı yakalayacaklar. Gerçi bu iş aslanın ağırına gider onlarla avlanmaktan utanır ama sabreder. Uzun süre içerisinde bir yaban öküzü bir dağ keçisi ve bir de semiz tavşan avladılar. Sonra da bir subaşına geldiler. Bu arada iyice yorulmuşlardır. Otururlar. Aslan kurda seslenir:

“Bu avları güzel ve adil bir şekilde pay et.”

Kurt kendinden emin yürür. Yaban öküzünü sürükleyip aslanın önüne bırakır:

“Efendimiz, yaban öküzü büyük ve iri, size bu yaban öküzü düşer. Dağ keçisi orta boyda ve irilikte o da bana düşer. En küçüğümüz tilki olduğuna göre tavşan da onun hakkıdır” der.

Bu paylaştırma karşısında aslan kızar ve kükrer:

“Ben bu paylaştırmanı iyi anlamadım, bir daha söyle bakalım ne dedin, şöyle bir yaklaş bakalım” diyerek bir pençe vurup kurdu parçalar. Sonra da tilkiye dönerek:

“Ey tilki bu avları sen adaletli bir şekilde paylaştır bakalım” der.

Tilki kurnaz, önce aslanın önünde yerlere kadar eğildikten sonra;

“Bu yaban........

© Türkiye