İnce düşünceli olmak üzerine

“Bir incelik gösterin, incinmesin yüreğim” demiş Zarifoğlu. Ne güzel söylemiş.

İnce düşünceli olmak, karşısındaki insanın hassasiyetlerine, seçimlerine saygı göstermek, kırmamaya özen göstermek, mutlu etmek. Böyle ince düşünceler unutuldu maalesef. Karşımızdaki insanın gözlerinin içine bakıp hâlini hatırını sormak, insanların gönlüne bir merhem sürmek, ihtiyacı olan bir şeyi hediye edip gönlünü almak kimsenin aklına gelmiyor. Dünya peşinde koşarken geçtiğimiz duraklardan habersiz ilerliyoruz. İstemeden sevdiklerimizi kırıyor, onlara vakit ayırmıyor, bazen bir ekrana hapsediyoruz tüm bakışlarımızı. Sevdiklerimizden esirgediğimiz göz nurunu sınırsız ve cömertçe ekranlarda kullanıyoruz. Çocuğumuz seslenince, eşimiz bir şey deyince duymaz oluyoruz.

Bunlar çok üzücü hadiseler ama gerçek... Sosyal medya çoğumuzun hayatını kaplamış. Her şey hayatımızda bir kareden ibaret. O yüzden ben eski zamanlarda yaşamayı çok isterdim. Bir dostumla sohbetimin hiç bölünmeden doyasıya, yaşayarak muhabbet etmenin hazzını tadardım. Ahşap bir evin camından kuşların uçuşunu, bulutların rüzgârı takip etmesine hayran hayran dalar giderdim. Sokakta oynayan çocukları doyasıya seyreder, onların o coşku dolu........

© Türkiye