Bazen düşünüyorum da eskiler mi güzeldi yoksa eskiden mi güzeldik? Her geçen gün eskiye şiddetli bir özlem duyuyorum. O zamanlar yaşadığımız her şeyin tadı bir başkaydı. Birlik ve beraberliğimiz, sevgimiz, saygımız, samimiyetimiz; samimi niyetlerimiz ve masumluğumuz nereye gitti merak ediyorum. Sade ama gerçekten samimi olan hayatlarımız, “bir başkasında yoktur üzülmesin” diye sakladığımız her şey şimdilerde sanki ısrarla bile isteye, olanı göstermek için ekstra çaba sarf edilen o şatafatlı hayata dönüştü. Herkes neyi var neyi yok paylaşarak gündeme gelmeye yöneldi...

Eskiden para yoktu, fakirlik çoktu belki de fakat yediğimiz içtiğimiz her şeyde bereket vardı, hanelerde huzur vardı. Merhametli ve vicdanlı insanlardık. Şimdi nasıl hiç kimse mutlu değilse o zaman da hemen herkes mutluydu. Olan olmayana da kol kanat gererdi. Paylaşmayı severdi. Bunu gizliden yapmayı daha çok severdi. Evlerimiz dardı, mutfaklarımız büyük değildi. Sobalı olan oda çok kıymetliydi. Ama gelenimiz gidenimiz de çoktu. Şu an ceplerimiz dolu. Evlerimiz geniş ve büyük. Odalarımız........

© Türkiye