Biz millet olarak “Yaratılanı hoş gör, Yaratan'dan ötürü” diye bir karıncayı bile incitmekten korkan bir hâlden nasıl oldu da böyle acımasız bir toplum hâline gelebildik? Modernleşiyoruz, çağdaşlaşıyoruz, gelişiyoruz, Avrupalılaşıyoruz derken bu hâllere nasıl düştük? Ben yine soruyorum biz nereye gidiyoruz? Bir insan hayatı bu kadar ucuz mu? Biz insana böyle mi değer veriyoruz? İnsan insana, erkek kadına, kadın çocuğa, çocuk hayvana acımaz oldu. Güçlü zayıfa, gücü gücü yetene zulüm uyguluyor; millet tavuk keser gibi insan öldürüyor. Adam sarhoş, aracına biniyor durakta bekleyen insanları öldürüyor az bir cezayla kurtuluyor. 'Cinnet getirdim' diyerek suçsuz insanları ve eşlerini öldürüyor yine az bir cezayla kurtuluyor. Devletten, kanundan, milletten, mahkemeden, polisten, cezadan, hapisten korktuğu yok. Manevi duyguları kalmamış, insanlıktan nasibini almamış, vicdanları körelmiş, kalpleri kararmış insanlar dört dönüyor etrafımızda. Hapis cezaları, polisiye tedbirler, evden uzaklaştırmalar daha başka verilen cezalar hiç kâr etmiyor. Bu cezaların hiçbirisi ne insanları yola getiriyor ne de bu cinayetleri önlemeye yetiyor. Oysaki dinimiz ne diyor: Kasten bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüş gibidir... Öyleyse bütün insanlığı öldüren bir kişi birkaç yıl cezayla kurtulması, insanlığa, dinimize, hukuka, vicdanlara sığar mı? Bir insanın yaşama hakkını elinden alan kişiye uygulanacak ceza caydırıcı olmadıktan sonra bir anlamı olur mu?

Bunca insanın hayatı bu katilin hayatından daha mı değersizdir? Ben din adamı değilim ama inancım gereği ve vicdanımın bana verdiği duyguyla idam cezasının da hukukta olması gerektiğine inanıyorum. Ben hukukçu da değilim ama anlatmaya çalıştığım gibi birçok sebeple idam cezasının geri gelmesini istiyorum. Ülkemiz insanlarının da büyük çoğunluğunun bu kanıda olduğunu biliyorum. Sağlık ve esenlik dileklerimle...

Aslan Torun

ŞİİR

Uykusuz gecelerim

Senle olmayı seçtim, uykusuz gecelerim

Kendim olmaktan geçtim, uykusuz gecelerim.

Gözlerinde kayboldum, defterine kaydoldum,

Senle kendimden oldum, uykusuz gecelerim.

Ellerimde mendilim, gönlün oldu menzilim.

Anlasana sultanım, uykusuz gecelerim.

Ayaklarım gitmiyor, acılarım bitmiyor.

Ne dersen de yetmiyor, uykusuz gecelerim.

Aklımı aldın baştan, vuruldum kalem kaştan.

Kesildim ekmek aştan, uykusuz gecelerim.

Aşkını çözemedim, gönlünde gezemedim.

Deryanda yüzemedim, uykusuz gecelerim.

Perdeler duvar oldu, gülistan sensiz soldu.

Gözüme yaşlar doldu, uykusuz gecelerim.

Işıklar yanar, söner, aşkından başım döner.

Olmazsın bana fener, uykusuz gecelerim.

Kimliğimde sen yazar, işittim senden azar.

Sabrıma değdi nazar, uykusuz gecelerim.

Sende yok olan beni, bende var olan seni.

Kırdın seni seveni, uykusuz gecelerim.

Benden umudu alma, no'lur, uzakta kalma.

Başka kolları sarma, uykusuz gecelerim.

Açmasan da gönlünü, tüketsen de ömrümü.

Karartma her günümü, uykusuz gecelerim.

Divanen oldum anla, sürgüne sürme zanla.

Gözümden akan kanla, uykusuz gecelerim.

Aciz'im vazgeçemem, başkasın hiç seçemem.

Kovsan da yok, göçemem, uykusuz gecelerim.

Aciz-A. Gök (Sultan Divanından)

KELAM-I KİBAR KİBAR-I KELAMEST

(Büyüklerin sözü, sözlerin büyüğüdür)

“Bir insanın ilmi arttıkça tevazuu artar, daha alçak gönüllü olur... İlmi arttıkça daha tevazu sahibi olur... İlmi arttıkça, kendisinden artık utanır hâle gelir... İlmi arttıkça, Allahü teâlâya yakınlığı artar... İlmi arttıkça ölüm hâlleri artar. Yani ilmin artması, ahirete yaklaşması, cenab-ı Hakka yaklaşmasıdır.”

QOSHE - Nasıl oldu da bu hâle geldik? - Yetenekli Kalemler
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Nasıl oldu da bu hâle geldik?

10 3
08.03.2024

Biz millet olarak “Yaratılanı hoş gör, Yaratan'dan ötürü” diye bir karıncayı bile incitmekten korkan bir hâlden nasıl oldu da böyle acımasız bir toplum hâline gelebildik? Modernleşiyoruz, çağdaşlaşıyoruz, gelişiyoruz, Avrupalılaşıyoruz derken bu hâllere nasıl düştük? Ben yine soruyorum biz nereye gidiyoruz? Bir insan hayatı bu kadar ucuz mu? Biz insana böyle mi değer veriyoruz? İnsan insana, erkek kadına, kadın çocuğa, çocuk hayvana acımaz oldu. Güçlü zayıfa, gücü gücü yetene zulüm uyguluyor; millet tavuk keser gibi insan öldürüyor. Adam sarhoş, aracına biniyor durakta bekleyen insanları öldürüyor az bir cezayla kurtuluyor. 'Cinnet getirdim' diyerek suçsuz insanları ve eşlerini öldürüyor yine az bir cezayla kurtuluyor. Devletten, kanundan, milletten, mahkemeden, polisten, cezadan, hapisten korktuğu yok. Manevi duyguları kalmamış, insanlıktan nasibini almamış, vicdanları körelmiş, kalpleri kararmış insanlar dört dönüyor etrafımızda. Hapis cezaları, polisiye tedbirler, evden uzaklaştırmalar daha başka verilen cezalar hiç kâr etmiyor. Bu cezaların hiçbirisi ne insanları yola getiriyor ne de bu cinayetleri önlemeye yetiyor. Oysaki dinimiz ne diyor: Kasten bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüş gibidir... Öyleyse bütün........

© Türkiye


Get it on Google Play