Niye tüm masallar çocuklara yazılıyor? Yetişkinlerin de bazen masallara ihtiyacı olamaz mı? Çocukların da daha gerçekçi masallara... Her masalda neden prenses illa bir prens tarafından kurtarılıyor? Ya o prens gelmezse? Kral prenses için asker göndermezse, halk seferber olmazsa? Cesaret kırıntıları gerçeklerle harmanlansın biraz da... Sevgi dolu bir kalp de cesur olabilir. Çok uzak diyarlarda, masmavi gökyüzünün altında bir krallık varmış. Bu krallığın prensesi hiç günışığı görememiş, yıllar boyunca ona anlatılan masalları dinlemiş, hayaller kurmuş, şarkılar söylemiş, oyunlar oynamış ve nice kitaplar okumuş. Ona söyleneni yapmak için yıllar boyunca oyalanmış. Bir denizaltında yaşayan bu prenses, prensin onu gelip kurtarmasını beklemiş. Envaiçeşit balıkla konuşmuş, nerede benim prensim? Sonunda anlamış ne prens gelecek onu kurtarmaya ne de ailesi... Gözyaşlarına boğulmuş, o kadar çok ağlamış ki deniz taşmış, kalbinin kıyısına çarpmış. Düşünmüş bizim prenses, masallar mıydı ona aşka inandıran yoksa kurduğu hayaller mi? Kurtulmak için bir ömür prensini bekleyen prenseslerin sonsuza kadar mutlu olduğu hikâyeleri okumuştu bunca zaman. Hâlbuki ne kadar da sahteydi bütün bunlar. Bir ömür, onu kurtaracak bir prensi beklemek de neydi? Aşk vardı elbet, fakat bu aşk ne diye onu bir ömür bekleten, yaşlara boğan prense ait olsundu ki? Rapunzel gibi değildi, prensi bekleyene kadar saçlarını keser kendine........

© Türkiye