Yaşım ilerledikçe daha iyi anladığım gerçekler var. 30’a gitgide daha çok yaklaşırken anladığım en büyük hakikat: Hayat sandığımız gibi dört dörtlük bir yer değil. Hayallerimizdeki kadar harikulade değil hiçbir şey… Güzel şeyler oluyor ama çabuk geçiyor. Tıpkı yaz günü esen serin bir rüzgâr gibi, esintinin büyüsünde kalakalıyoruz bir vakit… Sonra hüzünler peşi sıra yine bir şekilde ardımızdan çıkıp geliyor.

Hepimiz biraz tercihlerimizin esiri, irademizin kölesiyiz. Bilirsiniz üstelik nankördür her insan biraz. Elindekilerinin çoğu zaman kıymetini bilmez. Ulaşamadıklarınınsa delisidir. Bir yol ayrımı çıktıysa hele hele önüne; önce karar veremez, sonra kararlarından çabuk döner. Oysa hatalarında arkasında dimdik durmalıyız, en az doğrular kadar… Zira hatalardır bizi olgunlaştıran ve doğruya ulaştıran! Elbette bilirsen ders çıkarmayı tüm bu hatalardan… Hata demişken zaten hayat büsbütün bir imtihan! Mühim olan ne kadar bilincindeyiz sınandığımızın? Kazananı ya da kaybedeni varsa eğer bu maratonun, bitiş çizgisi nerede? Bilmem ki içimdeki bu sonsuzluğa kulaç atma arzusu niye? Oysa bir yüzücü değilim ben yahut bir dalgıç… Ama boğuldum çok defa hayaller denizinde! Dedim ya yaşım 30’a yaklaştıkça........

© Türkiye