Σαν σήμερα, στα 1987, πέθανε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές που πάτησαν τους τελευταίους αιώνες σ’ αυτήν την γη. Φιλόσοφος, συγγραφέας, διανοούμενη, ελληνίστρια ολκής, μ’ έναν τρόπο που αγνοούν οι ελληναράδες, κριτικά διακείμενη αριστερή με έναν τρόπο που αγνοούν οι μονίμως πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους ιδεοληπτικοί της αριστεράς, ομοφυλόφιλη κι απόλυτα κυρία με έναν τρόπο που αδυνατούν να δουν οι νοικοκυραίοι, έκανε την ίδια την ύπαρξη της βορά και πυρά και παρανάλωμα.

Αποσυνάγωγη κι ερημίττισα κι όμως κέντρο ενός ολόκληρου κόσμου που περίμενε κάθε βιβλίο της σαν σταθμό, πολυβραβευμένη εξαιτίας ενός απίστευτου ταλέντου που το χάλκευε στην πυρα της διαρκούς απόπειρας για βαθύτερη γνώση κι από εκεί στην ουσιαστικότερη παρέμβαση, απομονώθηκε στην επικράτεια του λιτού, των γλάρων, (να’ ναι γλαρόπουλα ή αφρισμένα κύματα;) κι ενός παλιού ξύλινου σπιτιού μαζί με την παντοτινή σύντροφο της Γκ. Φρικ, σε μια από τις ωραιότερες περιοχές του πλανήτη, στο νησάκι του έρημου βουνού στο Μέην των ΗΠΑ.

“Όταν όλοι οι πολύπλοκοι υπολογισμοί αποδεικνύονται ψεύτικοι, όταν οι ίδιοι οι φιλόσοφοι δεν έχουν τίποτα να μας πούνε πια, είναι νόμιμο να στρεφόμαστε προς την άσκοπη φλυαρία των πουλιών ή προς το μακρινό αντίβαρο των άστρων.” Αγάπησε την αρχαία (μα και τη νεότερη βλ. Καβάφη κι Εμπειρίκο) ελληνική φιλοσοφία και φιλολογία βαθιά, και μέσα από τον μύθο της Κλυταιμνίστρας κοίταξε θεούς δικαστές και θεατές κατάματα αντιστρέφοντας όλες σχεδόν τις ερωτήσεις, ρωτώντας μας τελικά τι ειδους άνθρωποι εμείς που μαζευτήκαμε ανά τους αιώνες να καταδικάσουμε την Κλυταιμνίστρα, είμαστε, σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε.

Στ’ Απομνημονεύματα του Αντίνοου προς τον Μ. Αυρήλιο πάλι ο ίδιος σπαραγμός, το βάρβαρο, το μάταιο, το γοητευτικό, το ‘απαραίτητο’ της εξουσίας. Ενώ στην εξαιρετική ‘Αβυσσο ο μοναχός περιδιαβαίνει την εκβαρβαρισμενη μεσαιωνική Ευρώπη πατώντας πάνω στα ξυραφια της πολιτικής και της θρησκείας αναζητώντας το νόημα της ύπαρξης μας… “Τίποτε δεν είναι πιο αργό από την γέννηση του αληθινού Ανθρώπου” έγραψε… “Μοναξιά… Δεν πιστεύω όπως πιστεύουν, δεν ζω όπως ζουν, δεν αγαπώ όπως αγαπούν… Θα πεθάνω όπως πεθαίνουν.” Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.

QOSHE - Μαργκερίτ Γιουρσενάρ: Μια από τις κορυφαίες λογοτεχνικές μορφές της Γαλλίας του 20ου αιώνα - Ελένη Καρασαββίδου
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Μαργκερίτ Γιουρσενάρ: Μια από τις κορυφαίες λογοτεχνικές μορφές της Γαλλίας του 20ου αιώνα

7 1
19.12.2023

Σαν σήμερα, στα 1987, πέθανε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές που πάτησαν τους τελευταίους αιώνες σ’ αυτήν την γη. Φιλόσοφος, συγγραφέας, διανοούμενη, ελληνίστρια ολκής, μ’ έναν τρόπο που αγνοούν οι ελληναράδες, κριτικά διακείμενη αριστερή με έναν τρόπο που αγνοούν οι μονίμως πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους ιδεοληπτικοί της αριστεράς, ομοφυλόφιλη κι απόλυτα κυρία με έναν τρόπο που αδυνατούν να δουν οι νοικοκυραίοι, έκανε την ίδια την ύπαρξη της βορά και πυρά και παρανάλωμα.

Αποσυνάγωγη κι ερημίττισα κι όμως κέντρο ενός........

© TVXS


Get it on Google Play