İnsanlık bugüne gelinceye kadar pek çok bâdirelerden geçmiştir. Yaratılış hikmetine ve sırrına zıt olarak en ağır işkencelere, en katmerli zulümlere mâruz kalmıştır. Dokunulamaz ve devredilemez maddî ve mânevî varlığı incitilmiştir. Beşerî zaafları o’na ateş, barut ve göz yaşını mîras olarak bırakmış, fezâ’yı kaplayan “çığlığı” ise ‘raf’ta hep yankılanıp durmuştur.

Rabbü’l Âlemin olan Allahü Teâlâ (Celle Celâlühü) göndermiş olduğu Peygâmberleri (Aleyhisselâm) vasıtası ile insanın insana üstünlüğünü ve her türlü zulmünü ve zulme rızâ göstermesini yasaklamıştır. Her defâsında nefsinin esiri olan insan hem kendisine hem de başkalarına üstünlük taslamayı ve zulmetmeyi müteaddit defâ tekrarlamaktan geri durmamıştır.

Âlemlere Rahmet olarak gönderilen son Peygamber Hazreti Resûlullah Efendimiz (Sallallahü Aleyhi Vesellem), getirdiği Ebedî Risâleti ile Allah’ın (Azze ve Celle) kulları arasında hiçbir üstünlük bulunmadığını ve üstünlüğün sâdece takvada olduğunu bir Hadîsi Şerîf Meâli’nde şöyle beyân buyurmuştur: “Arab’ın Acem’e (Arap olmayana), Acem’in Arab’a üstünlüğü olmadığı gibi, kırmızının karaya, karanın kırmızıya üstünlüğü yoktur. Hiçbir milletin diğerine üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takva iledir.” 1

İslâm’ın getirmiş olduğu güneş gibi hakîkat apaçık ortada dururken, Batı dünyasında nâfile bir takım arayışlara girişilmiştir. “İnsan Hakları” mefhûmu fert, cemiyet ve toplum hayatında baş gösteren insan hak ve hürriyetleri ile alâkalı ihlâllerden ve ödenen ağır bedellerden sonra 1215 senesinde Batı’da ilk defa insanî mes’ele olarak ele alınmış; 1776 “Virjinya Bildirisi” ile hukukî metin hâlini almış ve daha sonra 1789 “Fransız İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesi” ve nihâyet 1948 tarihli “Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Beyânnâmesi” ile bu metinler anayasalara dâhil edilmiştir.2

Ne yazık ki, insanlığın bunca yıllık elde ettiği haklara(!) ve yaşadığı acı tecrübelere rağmen, insan hak ve hürriyetleri alanında yazılanlar ve söylenenler tatbik sahasına konulamamış ve bu metinler inandırıcılıklarını önemli ölçüde yitirmişlerdir. Birinci ve İkinci Dünya Savaşları sırasında, “Soğuk Savaş Devri” ve sonrasında toplu katliâmlar devâm etmiş ve hâlen de devâm etmektedir. Meselâ, içinde bulunduğumuz 2000’li yıllarda da; Çeçenistan, Saraybosna, Azerbaycan (Hocalı, Karabağ), Kırım, Filistin (Kudüs, Gazze), Afganistan, Pakistan, Irak (Kerkük Musul), Suriye, Sudan, Somali, Doğu Türkistan, Cezayir, Keşmir, Kosova, Tacikistan, Arakan, M(i)yanmar, Lübnan ve Ürdün… gibi Türk-İslâm coğrafyalarında hâlen Müslümân kanı akmaya devâm etmektedir.

Günümüzde âdil olan güçlü, güçlü olan âdil olmadığı için “Hakk” ve “ adâlet” tecelli edememekte ve aslî sahibine verilememektedir. Nice zamandan beridir bu alanda yapılan tatbîkatlarda hep “hak” kuvvetlinin kudretiyle mütenâsip hâle getirilmiştir. Başka bir ifâde ile, mazlûm, kudretlinin insafına terk edilmiş ve ancak onun izin verdiği ölçüde hakkını arayabilmiştir. Bu durum ise, insanlığın fikir p(i)lânında ulaşmış bulunduğu cihânşumûl seviyeye tamamen zıt bir hâldir.

Üstâd Necip Fâzıl Kısakürek’in ifâsesiyle: “Yunan aklı, Roma nîzâmı, Hıristiyanlık ahlâk ve hassasiyeti üzerine kurulmuş bulunana Batı Medeniyeti”3 nin insan hak ve hürriyetleri mevzûsundaki tavrı dâima “çifte s(ı)tandartlı, sahte ve ikiyüzlü” olmuştur. Sâdece “Endülüs Engizisyon vahşetleri” ve Batı’nın desteği ile İsrâil’in, Filistin topraklarında Kudüs ve Gazze’de (dün ve bugün) 100 seneden beri yapmış olduğu pilânlı ve makasatlı “soykırım” vahşetleri dahi, Batı Medeniyeti’nin insana bakış açısını göstermeye kâfidir. Batı’nın gaddarâne bu iki yüzlü ve maskeli sahtekâr tavrını en iyi teşhis, tespit ve teşhir eden ise hiç şüphesiz ki, Millî Şâirimiz Mehmed Âkif Ersoy olmuştur:

“Tükürün Ehlî Salîb’in o hayasız yüzüne!

Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!

Medeniyyet denilen maskara mahluku görün!

Tükürün maskeli vicdanına asrın tükürün!”4

.......................................................................

Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz....

Medeniyyet denilen kahbe hakîkat yüzsüz!”5

İnsan nedir? Neye memurdur? Mâhiyeti ve yaratılmışlığının sırrı, maddede ve mânâda işgal ettiği yer neresidir? Kendisini akıl ve mantık dâiresi içerisinde hesaba çekebilen her insan, bu gibi suâllerin doğru cevaplarını bulabilir. Fakat son Dîni İslâm, son Kitabı Kur’ân-ı Kerîm ve son Peygamber-î Zişân Efendimiz Hazretleri (Sellallahü Aleyhi Vesellem), Ebedî Risâlet’ini bütün insanlığa en mükemmel bir şekilde “tebliğ” ettiklerinden dolayıdır ki; artık insan beyninde olması muhtemel en küçük bir “şüphe” de kalmamıştır. Bilinmektedir ki; kâinat, bir lâhza’da insanın (Âdem’oğlu’nun), yüzü-suyu hürmetine yaratılmıştır. İslâmî akîde’ye göre, yaratılmışların en üstünü ve şereflisi de yine insandır. Yüce Allah’ın bol rahmeti, bereketi, gazabından çok mağfireti, keremi hep insan içindir.6 Sâdece ve sadece “hakîkat”e ve o’nu “tebliğ”e memur olan insanı; “Biz gerçekten Âdem Oğulları’nı mükerrem ve şerefli kıldık”7 meâlindeki Âyet ile iltifâta mazhar bulan Allah Teâlâ (Celle-Celalühü), O’nu Kâinat’ın merkezine yerleştirerek “Ekmel Varlık”8 sezgisiyle donatmıştır. Böylece Yüce Allah, kendi sırrını insana bahşetmiş, insanın sırrı ile de tekrar kendisinin bilinmesini istemiştir. Bunu: “Ben insanın en büyük sırrıyım ve insan benim en büyük sırrım”9 Kutsî Hadîsi’nden anlıyoruz.10 “Ahseni Takvim” üzre yaratılmış bulunan insanda esâsen mevcut olan, fakat bir türlü idrâk edemediği kendi (z’âtı’yla) varlık sebebiyle alâkalı hikmetli derin sırrın mükemmel târifini, yine Âkif’in aşağıdaki mısrâlarında buluyoruz:

“Haberdâr olmamışsın kendi zâtından da hâlâ sen,

“Muhakkâr bir vücûdum” dersin ey insan, fakat bilsen.

Senin mâhiyyetin hattâ meleklerden de ulvîdir,

Avâlim sende pinhandır, cihânlar sende matvîdir.

.............................................................................

Musaggar cirmin amma gâye-i sun’i İlâhîsin;

Bu haysiyetle pâyânın bulunmaz bîtenâhîsin!

Edîb-i kudretin beytü’l-kasîd-i şi’ri olmuşsun;

Hakîm-i fıtratın bir anlaşılmaz sırrı olmuşsun!”11

[Haberdar olmamışsın kendi zâtından da hâlâ sen,

“Aşağılık bir varlığım” dersin ey insan, fakat........

© Ülkücü Medya