Nihat Genç yazdı…

İnsan kolay aldanır kolay meyleder fırsatçılığa kolay dalar ve kendini haklı çıkartmak için kendisine dalkavukluk yapar!

İnsan mazeret uydurma bilgesidir!

Oysa insanı tutuşturan ateştir, insana en büyük armağan!

Ateşi olmayan insan zamana direnemez!

İnsan ateşini hissetmeyen yabancı fikirlere çürümeye telkine sürüklenmeye açıktır!

Ateşi olmayan insanın kıvrak zekası kar zarar hesabıdır!

Ateşi olmayan insan piyasa malıdır alınıp satılan ve ateşi olmayan insan kıyafete gösterişe ödüle şatafata düşkündür!

Ateşi olmayan insan özenti içinde taklitçidir!

İçinde bulunduğu çevre grup fare gibi oynar onunla!

Ateş nedir, kendiyle savaşmayana anlatılamaz!

Kişiliğimizin ortaya çıkması kendine ve bedenine güvenle başlar ve düşüncesine sıçrayacak kadar kızgın sinirlerinin şeytani bir yangının ortasında yapayalnız kaldığının farkında olmalıdır!

Şöyle birçok deney yapılmıştır, bir odaya önceden tenbih edilmiş on kişi ve yanlarına olup biten deneyden habersiz bir kişi koyarlar!

Ve hoparlörden diyelim bir bebek ağlaması sesi yükselir ve sorarlar bu bir bebek ağlaması mı yoksa bir şarkı mı, diye!

Anlaşmış on kişi hayır bu ses bebek ağlaması değil, der, on birinciye sıra gelince, bebek ağlamasını işittiği halde!

On kişi yanılamaz her halde der ve on kişinin kararlı şekilde bebek ağlaması işitmediğini duyunca kendini suçlar ya da on kişinin onu da bebek ağlaması değil diyorsa kendisinin sesi yanlış duyduğuna kanaat getirir!

Ve on kişinin söylediğine inanır, o da evet bir şarkıydı, der!

Bir insan nasıl oluyor da kendi duyduğu kendi gördüğü kendi şahit olduğu bir olayda dahi kendi bedenine güvenemiyor?

Tatları sesleri lezzetleri fikirleri vs. kendimiz test etmeli ve kendimiz karar verebilmeliyiz!

Kendimizin baskı ve yönlendirme altında kalmadan test etmesi seçim yapması kişiliğimiz için esastır!

Ne oldu da bu insan kendini köreltti, beynine cip mi takıldı, iradesi ve kararı elinden nasıl alındı?

Yoksa etrafa uymak başkalarıyla aynı görünmek insanın daha köklü bir zafiyeti mi?

Gençken etrafımda ve medyada herkesin ‘güzel’ ‘olağanüstü’ dediği çok şeyden (sinema-roman-sanat eseri-müzik vs.) iğrendiğimi ya da sıkıcı bulduğumu söyleyerek ateşimi ve cinlerimi ve şeytanımı tanıdım!

Şöyle havalı bilim adamları böyle köşeli sanat adamları benim zaman israfı dediğim şeyleri ‘mucize’ ‘dehavari’ sıfatlarla överken ben bu denli şöhretli sanat adamları neden bu kadar aptallar diyordum!

Arkadaş çevremi okudukları ve gördüklerini onlara sunan işte bu otoriteler (bugünlerde sosyal ağlar) yönlendiriyor!

Ben ise şu soruyu soruyorum, ne tat aldım, ne öğrendim, akıcı mı, büyülü mü, etkili mi, bana ne söyledi!

Zoraki sıkıcı sahneler ve çimento tozu gibi cümlelerden yorulduğumu kılıç çekerek ve meydan okuyarak ve nara atarak çok rahat dile getirirdim!

Ama arkadaşlarım her defasında çok sert baskı uygulardı ve beni küçümseyerek ‘anlamak için kendini zorlayacaksın’, ‘anlamamışsın, bir daha oku’ derlerdi!

Yani bizler önüne koyulanı sorgusuz sualsiz yiyen köleleriz daha da ötesi köleliğimizi dahi kendimize biz öğretmeliyiz, otoriteler ‘iyi’ demişse, iyi’dir, sen de iyi demek zorundasın!

Kendi prangamızı kendimiz takalım, koku, lezzet, renk, cümbüş, zihin oyunu, vs. hiç olmadığı halde ben de kalkıp ‘vaayyyy ne mükemmelmiş!’ diye hayranlık çığlığı atayım! İşte o zaman ‘arkadaş çevrende’ kabul görürsün, eserden müzikten sanattan anlamış olursun!

İyi, güzel, dediklerine iyi demedim, kötü ve cahil oldum ve ‘anlamıyorsun’ denilip aşağılandım!

Ve yakından gözlemlediğim çoğu arkadaş ‘anlamıyorsun’ tehdidinin aşağılanmasına maruz kalmamak için ‘anlıyormuş’ gibi davranıp kalabalığa ve araziye uyardı!

Yani şimdi daha önce gastronomi bilgimizin hiç olmadığını varsayalım ve bir kral sofrasında ya da bir dilencinin evinde yemek yiyelim!

Sofradaki muhabbeti, bölüşümü, acıyı, güzeli, lezizi, tatlıyı, inceliği ve merak uyandıran çeşitliliği anlamayacak mıyız?

Her insan acıyı tatlıyı güzeli anlar, işte türkülerimiz ortada, sınıf ayrımı olmadan herkes türkünün büyüsünü fark eder ve melodiyi efsunu fark etmesi için müzik akademisinden mezun olması gerekmez, güzel bütün dillerde coğrafyalarda güzeldir!

‘Anlamıyorsun’ demek insanı aşağılayıp ona kötü bir mal kakalamak!

Her insan bazen yüksek tepelere çıkar ve manzaraya hayran kalır ve sonra evimize döneriz!

Edebiyat sinema şiir sanat da öyle sizi yüksek duygulara çıkartır ama orada fazla kalamayız dünya gerçekliğine vasatlığına geri döneriz, olsun!

O yüksek tepede bir şey kazanmışızdır bizi büyüten genişleten bizi dünyaya sığmaz kılan!

Kabe’yi tavaf edenler de orada yatıya kalmıyor, dönüp durup, sonra evlerine geliyorlar ama içlerinde ilahi bir doygunluk duygusuyla!

Duyguların da frekanslar ses ve manyetik dalgalar gibi kudreti ve boyları görünmez neşter gibi bıçakvari kanatan sızlatan dağlayan yüzleri vardır, hisleriniz renklenir çeşitlenir ve kıvılcımlanır ve sizi daha uzaklara taşır ya da oralardan ruhunuza güzellikler taşır ve farkında olmadan içinizdeki insan hayranlıkla dolup taşar!

Bir insan onu büyüten şeyin ne olduğunu bilmek zorunda, önce bir gelenek içinde doğar ve binlerce yılın adetlerini güzelliklerini tanır ve sonra yine çok kolaydır bu, beş duyu organınız ve hisleriniz ve beyniniz ve kalbiniz güzeli acıyı tatlıyı sarhoş ediciyi büyüleyici olanı vs. bilir ve anlar ve ruhuna çeker!

Ne kadar köpekçe ve kölece bir şey, kulağınıza gözünüze burnunuza dilinize ve parmak uçlarınıza değil başkalarına inanmak!

Düşünün bu ülke 2010’lı yıllarda işgal edildi, tam anlamıyla işgal, Genelkurmay başkanı kelepçelendi ve binlerce subay içeri atıldı ve hukuk ve askeriyesi ve medyası düşman güçler tarafından ele geçirildi!

Ancak bu satırların yazarı dışında hiç kimse ‘işgal’ diyemedi!

Niçin olup biteni gördüğünüzü söylemiyorsunuz, işgal işte!

İşgali göremeyecek kadar insan kimliğinizde beyninizde ne değişti?

Bir memleket düşünün akamedisi medyası yazarları siyasileri resmen işgal edildiği halde ‘işgal’ diyemiyor!

Herhalde yenilik ve değişim kelimeleri o yıllarda çok bolca dile getirildiği için olmalı, hayır bu işgal değil yeni Türkiye mi dediler! Bir orduda üç beş anladıkta 90 bin casus olur mu? Bu yazıyı yüzyıl sonraya kalırsa o güne söylüyorum, bu ülke bir zamanlar işgal edildi ve işgal edildiğini herkes görmezden geldi, tarihlerde ilk defa! Bir ülke topluca işgal edildiğini nasıl anlamaz, herhalde Kurtlar Vadisi izliyordu!

Donanımlı ve sağlıklı eğitimi ve kurumları olan bir ülkede insanın kendi gözlerini kendi kulağını inkar edecek kendi gördüklerine inanmayacak kadar saçmalık olmaz!

Gördüğümüz dokunduğumuz tadlar renkler heyecanlar yalnızlığımızın sıcacık yatağı oluverir!

Tatların renklerin lezzetlerin duyguların yaşanmışlıkların heyecanlarını hiç duymayan insanlar hala bilmişce ne çok konuşuyorlar!

Bakın ben dahil ortalık belagattan geçilmiyor çünkü herkes belagatı çok etkili bir silah görüyor!

Belagatla tahrik edilmeye gaza getirilmeye izleyici bulmaya çok yatkın bir kitle olduğunu var sayıyoruz, bu doğru değil!

İzleyici konuşma içinden sadece ‘bilgi’yi ve ‘çatışma’ noktalarını ya da öz’ünü topluyor! Zehri bir kenara bırakıyor ya da ayıklıyor çünkü izleyicinin de zırhı yani kişiliği var, çöp kovası değil! Ya da konuyla alakasız bir kitleye konuşuyorsunuzdur mesela farelere gastronomi dersi anlatmak gibi!

Biz yazarlar yazıdaki fazlalıklara ‘köpük’ deriz konuşmadaki fazlalıklara ‘salata’!

Her yeşillik de salata değildir ve salatanın da incelikleri vardır!

İzleyici kitlesi ise genellikle konuşma içindeki espiriyi ya da tantanayı ya da yükselen heyecan içinde etkileyici vurucu sesin sebebini önce anlamak için şöyle bir kulak dayar!

Tecrübem şudur, belagat sahipleri henüz izleyicinin seçici bilgeliğini aşabilmiş hiç değil!

Çünkü belagat en kötüyü en zıddını en hainini bulma oyununa ve en doğruyu ben söylüyorum vaazına ve hüküm veren yargıçlığa dönüşmüştür!

Duygularınız sahici değilse sunduğunuz yorum ve bilgiler de karşılığını bulamaz!

Ve unutmayın çoğu zaman kitleler boş zamanlarında deli, hokkabaz ve cambaz seyretmeyi de çok sever!

İnsan doğasında bilinmeyen her yeni şeye karşı bir korku vardır!

O korkuyu aşmadan o insanın derisinden damarlarına kalbine beynine ulaşmanız mümkün değildir ve korku duvarı olmadan insan olmaz!

Benim gençliğimde insanı insan yapan korku duvarını liberal ve İslamcılar özentiyle taklitle bilmişlikle ortadan kaldırmayı başardılar, öyle ki, Ermeni Taşnak Partisi’nden dahi özür........

© Veryansın TV