En kötü demokratik rejim, en iyi vesayet sisteminden iyidir. Zaten askerin görevi siyaset yapmak değil, ülkenin sınırlarını korumaktır. Peki, öyle de, Tayyip Erdoğan gelinceye kadar bu ülkede onlarca Başbakan ve Cumhurbaşkanı görev yaptılar. Bu siyasetçiler neden vesayet sistemine dur diyemediler? Turgut Özal’a kadar bir tek sivil Cumhurbaşkanı yok. Hepsi de posası çıkmış asker emeklisi. Kudretli generaller o dönem, hem siyasetçiye ve hem de medyaya postal yalatmış. Her on yılda bir düdük çalıp, demokrasiye balans ayarı verdiler.

MGK toplantılarının ana maddesi, iç ve dış güvenlik değil, irtica ve dindar yapılardı. PKK denen lanet terör örgütü, askerin siyasete müdahil olduğu yıllarda daha güçlüydü. Hatta sınıra yakın illerde tüm kaçakçılık işlerinde ortak çalışır, pastadan nemalanırlardı.

Dönemin Cumhurbaşkanı ve despotu Kenan Evren, Turgut Özal’ın ANAP’ının MSP ve MHP’lileşmemesi koşuluyla Özal’ın girişimine onay vermiştir. Ama öte yandan da milleti baskılamak suretiyle, Orgeneral Turgut Sunalp’in liderliğindeki Milliyetçi Demokrasi Partisi’ni desteklemelerini deklare etmiştir. Millet ise tam tersini yapıp ANAP’ı tek başına iktidara getirmiştir. Özal, serbest piyasa ve dört eğilim ile milliyetçi muhafazakâr kesimi kendisine bağlamayı başardı. Özal’ın cumhurbaşkanı seçilmesinin ardından ANAP bitiş sürecine doğru yol aldı. Menderes’in AP’sinin devamı olduğunu ifade eden ve 12 Eylül darbesinin ardından kurulan DYP, fötr şapkalı Süleyman Demirel eliyle, Özal’ın Çankaya’ya........

© Yeni Akit