Dünyadaki tüm imkânlar, adeta emrimize âmâde. Buna rağmen kendi kendimize “Biz dünyadaki varoluş gayemizin ne kadar farkındayız acaba?” sorusunu sorma gereksinimi duyuyoruz. Gündüz-gece, sıcak-soğuk, yaz-kış, sağlık-hastalık şeklinde o kadar mükemmel bir denge var ki, şükür ve hamd etmeden duramıyor insan. Madem, insanoğlu yaratılmışların en şerefli, onurlusu, varlığımızın gerekliliğini de yerine getirmek durumundayız! Bu sorumluluğumuzun en öncelikli olanı, Peygamber Efendimizin buyurduğu “Sizden birisi kendisi için sevdiğini istediğini, din kardeşi için de sevmedikçe istemedikçe, gerçek kâmil mümin olamaz” sözüne nail olmak. İçinde yer aldığımız imtihanı ailemiz, akrabalarımız, mahallemizdeki komşularımız, çalışma ortamı, kısacası günlük hayat akışımızın farklı aşama-süreçlerin de vermekteyiz…

Dünya yüzündeki serüvende, özel gereksinimli (engelli) bireyler önemli bir yer tutmaktadır. Ülke nüfusunun -13’ü özel gereksinimli (engelli), aile bireyleri ve yakın akrabalarda birlikte, ortama 25-30 milyon bireyin sürece dahil olması demek. Böylesine önemli bir kesimin, hayatlarını normal akışıyla devam ettirebilmeleri için beslenme, barınma ve ulaşım gibi temel ihtiyaçları engelli-engelsiz ayırt etmeksizin yerine getirilmesi gerekmektedir. “Balık ısmarlama, balık tutmasını öğret” sözünü, sıkça duymuşsunuzdur. Hükümetin de sürece duyarlı yaklaşımıyla birlikte, özel gereksinimli (engelli) bireylerin, yaşamlarının diğer arkadaş, akrabaları ve vatandaşlar gibi erişimden-istihdama kadar bağımsız-minnetsiz-özgürce, kendi hayatlarını sürmektedirler. Böyle bir yaşam, “Genel kapsamıyla spor olarak tanımlanan, kaynağında ise hareket eğitim olan sürecin yeri ne olabilir ki?”sorusunun en net cevabını bizzat duymak ve işitmenin yanında, sahada olan bir kardeşiniz olarak gözlemleme........

© Yeni Akit