Siyâsî mevzûlara fazla girmiyorum. Mühim bulmadığımdan değil; elbette bir ülke siyâsetle yönetilir ve siyâsetin dokunmadığı bir alan yoktur. Ama bir gün ak dediğine ertesi gün kara diyebilenlerle dolu bir sâhada yazmak zor ve istek vermiyor doğrusu.

Bir mahallî seçim geçirdik. Ak Parti ummadığı bir mağlûbiyet, CHP ve yandaşları ummadıkları bir gâlibiyet kazandı. Şimdi her iki taraftan demirbaş yorumcular, köşe başı yazarları harıl harıl bu netîceyi yorumluyorlar. Bu defa “ben demiştim”cilerin sesi kısık. Çünkü netîceler herkesi belli noktalarda ters köşe yaptı.

Siyâsî mevzûlarda pek yazmayan ben elbette “ben demiştim”ci bir yazı yazacak değilim. Ama 2017’deki Cumhurbaşkanlığı sisteminin oylandığı referandumun ardından yazdığım yazıyı hatırladım. Baktım, 7 yıl önce dikkat çektiğim sancılar bu seçimde aynen duruyor ve seçimler üzerinde büyük bir têsir de icrâ etmiş. Üstelik ben bu sancılara bir mağlûbiyet ardından değil bir gâlibiyet ardından dikkat çekmişim. Şimdi ünlü yorumcular ancak bir mağlûbiyetten sonra bunları görmeye başladılar. (Ne kadar gördükleri de tartışılır.) O yazımı paylaşmak istiyorum. Buyurunuz:

EVET’İN MASAMIZA KOYDUKLARI

Evetçilerin ekseriyeti orta yaşlı ve yaşlı. Peki, bu kitle Ak Parti’yi kaç yıl daha taşıyabilir? 2023-2071 hedeflerine kimlerle ulaşacaksınız? Düşünmeliyiz. Ak Parti’nin bir an evvel gençlere ulaşması, bir gençlik kitlesi teşekkül ettirmesi şart. Gençliği olmayanın geleceği yoktur.

Evetçiler daha çok kırsal bölgelerden. Bunlar da hızla şehre göçüyor, şehirlileşiyor. Şehirlileştikçe solculaşıyor, Kemalistleşiyor, sekülerleşiyor. Ak Parti çılgın yatırımlar yaptığı büyük........

© Yeni Akit