“Şüphesiz Müminler kardeştir” inancını kuşananlar biz değil miyiz?

“Hiç şüphe yok ki Allah, kendi yolunda, duvarları birbirine kenetlenmiş bir bina gibi saf bağlayarak çarpışanları sever” bilincini ve gerekliliğini yerine getirme prensibini unutabilir miyiz?

“Ey inananlar! Siz Allah’ın dinine yardım ederseniz, O da size yardım eder, ayaklarınızı sabit kılar” gerçeğini göz ardı edebilir miyiz?

“Komşusu açken tok yatan bizden değildir” ikazını veren peygamberin ümmeti değil miyiz?

ABD, İngiltere ve Batı’nın desteğiyle Filistin’de ne kutsal değerler adına ne de insanlık namına hiçbir şey bırakmayan, hunharca kan akıtmaya, soykırım yapmaya devam eden Siyonist İsrail’in bu vahşetine daha ne zaman “dur!” diyebileceğiz?

Evet, tüm dünyada, meydanlarda seslendirilen: “Daha ne kadar çocuğun öldürülmesi gerekiyor!” “Daha ne kadar çocuk, kadın ve masum insanın ölmesi gerekecek?” nidaları susmazken, Türkiye olarak bizler de bunu her platformda, en yüksek perdeden dile getiriyoruz! Çok güzel!

Ama kim ne zaman ve nasıl buna “DUR!” diyebilecek?

Bütün Gazzeliler öldürüldükten sonra mı kurtarmaya gideceğiz?

“Birbirine kenetlenmiş bir binanın tuğlaları gibi Müminler, birbirlerine karşı merhamet, sevgi ve şefkat gösterme hususunda bir uzvu hasta olduğunda, diğer uzuvları da uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulan bir vücut gibidir...” denilen miminler nerede?

“İman kardeşliği sıhhi kardeşlikten önce gelir” anlayışını ne zaman kaybettik?

6 Şubat depreminde, yardımlar yetişinceye kadar insanların tüm acılarının yanında bir de açlık ve susuzlukla, soğukta kalmakla........

© Yeni Akit