Ramazan ayını uğurlamaya ve Bayramı karşılamaya hazırlanırken böyle mübarek gün ve geceleri en güzel şekilde değerlendirmemiz, Rabbimizin rızasını kazandıracak ameller işlememiz gerekirken seçim sonuçları tartışılıyor, değerlendirmeler yapılıyor. Öylesine meşgul ediliyoruz ki tam bir istilaya, dijital işgale uğramışız ama farkında değiliz. TV, internet, sosyal medya, Facebook, Twetter vs. tam bir esaret! Özgürlüğün “Allah’a kulluk” ile başladığını, Allah’a kul olamayanlar nefsinin, arzu ve isteklerinin kulu olduklarını düşünmezler. “Her nefesin âhir bil. Her geceni Kadir bil” sözünü hatırlamıyoruz bile.

Büyük bir dünya sevgisi kapladı benliğimizi. Daha çok kazanma hırsı, daha lüks yaşama arzusu, daha iyi evlerde oturma, daha iyi arabalara binme hayalleri işgal etti yüreklerimizi. ‘Masa-kasa-nisa’ üçgeninde kaybolduk. Geçici/fâni dünya; ebedî kalıp hiç ölmeyecekmişiz modunda. “Bu dünyada gurbetteki biri veya yolcu gibi ol!” hadisi hatırlanmıyor bile. “Her nefs, ölümü tadacaktır” hükmünü unutup her ölünün hesap gününe, mahşere gittiğini, kurtuluşu/kaçışı olmayan bir “Hesap Günü” olduğu imanımızın temeli. “Elhamdülillah Müslümanım” diyen herkesin canlı tutması gereken hakikatlerden bir demet. Bu demeti verene de teşekkür edilir, hazırlanılır yolculuğa. Derdimiz, dertsizlerin ortalığa hâkimiyeti.

Biraz da direnme gücünü kaybeden, yapması gerekenleri yapmayanların kendilerini savunmaya ve sığınacakları makul bir gerekçeye ihtiyaçları var. Ayrıca içinde bulundukları durumu meşrulaştırmak, sorumluluklardan sıyrılmak veya ertelemek için habire mazeret uyduruluyor. Tarihin her döneminde insanlar, içinden çıkamadıkları, altından kalkamadıkları konularda bir kurtarıcı bekleme yoluna gitmişlerdir. Dolayısıyla “kurtarıcı bekleme” düşüncesi insanlık tarihi kadar eskidir. Sebep çoğunlukla acziyet, zafiyet ve zillet halleridir. Çünkü kendilerini çaresizlik içinde gören kitleler, kurtarıcı beklentisine girerler. Artık elleri kolları bağlı, gelecek kurtarıcı için gün saymaya, hesap yapmaya başlarlar.........

© Yeni Akit