Geçen haftaki yazımın devamını yazarken son yaşadığımız olaylarla ilgili bizim entelektüelimiz Yusuf Kaplan hocamızın şu cümleleri, makalemde vurguladığım ve başlığa koyduğum konuyla da irtibatlı olunca yazıma hocamızın cümleleriyle başlayayım.

“İki asırdır süren bürokratik vesayet rejimi ile ülke emperyalistlere peşkeş çekiliyor. Türkiye’de ipleri ellerinde tutan gerçek iktidar, siyasi iktidar değil. Bütün kurumları kontrol eden devşirmelerin elinde olan bürokratik vesayetin gizli iktidarıdır.”

Mehmet Akif’i tehlikeli gören devlet de bizim devletimiz olmaz; olmamalı.

Mehmet Akif Bey, Millî Mücadele yıllarında sadece bir şair değil, aynı zamanda bir Mebus (milletvekili) olarak da aktif bir rol oynuyordu. İstiklal Marşı’nın şairi olarak büyük bir vecd ve coşku ile milletin hislerini ifade ediyordu. İlk olarak Sebilürreşat’ta neşredilen İstiklal Marşı, milletin bağımsızlık mücadelesinde bir sembol haline gelmiş, çıkarılan isyanların bastırılmasında da etkin bir rol oynamıştı. Belgeler; Mehmet Akif Bey’in milli mücadeledeki önemini, cihat ruhunu topluma aşılayarak insanları birleştirmesini, vatan savunmasına teşvik etmesini göstermektedir.

O zor günlerde insanımız; hangi yönde yer alacaklarına dair kararlarını, o anki duruma göre belirliyorlardı. Mehmet Akif de Millî Mücadele döneminde bu tavrı benimsemiş bir şahsiyeti. İstanbul’da hükümet, halife, padişah ve saltanat mevcutken; Ankara’da ise yeni bir Meclis toplanmıştı. İstanbul’daki Meclis tatil edilmiş, ancak Ankara’da toplanan yeni Meclis, gerçekten de cihat için savaşacak bir meclis mi, yoksa İttihatçıların yeni bir oyunu mu, bunu anlamak önemliydi.

Mehmet Akif, İstanbul’dan Sebilürreşat ile birlikte Ankara’ya giderek bu meclisin gerçek bir cihat için savaş yapacak bir meclis olmadığını görmüştü. Millî Mücadele sona erdikten sonra dağıtılan ilk meclisin yerine ikinci mecliste, Mehmet Akif gibi önemli şahsiyetlere yer verilmemişti. Çünkü Akif, herkeste olmayan önemli özellikleriyle, duruşuyla ve........

© Yeni Akit