Başkasının kusuru bize özür olamaz…

Başkasının tembelliğini kendine mazeret göstermek ehl-i hamiyetin şeni değildir. Bizim vazifemiz üzerimize vâcip olan hizmetimizde tekâsül göstermemektir. Nur Talebeleri tâ her biri diğerinin noksanını tekmil ile kaide-i taksimü’l-mesaîyi tatbik etmelidir. “Belki birbirinin noksanını ikmal eder, kusurunu örter, ihtiyacına yardım eder, vazifesine muavenet eder.”4 Onun içindir ki Bediüzzaman “Başkasının kusuru, insanın kusuruna sened-i özür olamaz!”5 diyerek insanın tembellikte hiçbir mazeretinin olamayacağını söylemiştir. Başkalarının yanlışı ve noksanı, bizim kendi hata ve noksanımızı meşrulaştırmaz. Her insan kendi kusurundan sorumludur. Başkalarının o hatayı işlemesi, bizim kusurumuzu kusur olmaktan çıkarmaz. “Bunu herkes yapıyor, biz yapınca mı kusur oluyor?” yaklaşımı nefsin ve şeytanın tuzağıdır. Nefs-i insaniye işledikleri kusurdan tamamen mes’uldür. “Evet, Kur’ân’ın dediği gibi, insan, seyyiâtından tamamen mes’uldür. Çünkü........

© Yeni Asya