Günlük hayatta sürekli söylediğimiz üç mukaddes kelime olan “Sübhanallah”, “Elhamdülillah” ve “Allahu Ekber”in faideleri ve kullanım yerlerini bizlere Bediüzzaman Hazretleri Mesnevî-i Nuriye’nin Habbe bölümünde kısaca özetlemiş. İşte anladığım kadarıyla sizlerle paylaşıyorum:

1. Kelime: “Sübhanallah”. Kalbinde hayat bulunan, kâinata ve âleme bakarken hadiseleri idrakte âciz kalan insan, Cenab-ı Hakkın meselâ gök cisimlerini döndürmesi ve yeryüzünü döşemesinde hayretler içinde kalır. “Sübhanallah” ile bu hayret ateşi sönebilir. Ayrıca Celâlî tasarruflarda aklına gelen noksanlıklara karşı “Ya Rabbi! Ben bunun hikmetini anlamadım fakat Sen benim aklıma gelen tüm noksan sıfatlardan münezzehsin” manasında “Sübhanallah” der.

2. Kelime: “Elhamdülillah”. Aynı insan, gördüğü leziz nimetlerden duyduğu zevkleri göstermekle, “hamd” namı altında nimet vereni nimette görmekle nimetin devamını ve lezzetin artmasını talep ederek “Elhamdülillah” cümlesiyle nimetler definesini bulan adam gibi nefes alıyor.

3. Kelime: “Allahu Ekber”. Yine aynı insan hayret verici mahlukları ve hayret verici hareketleri, aklı almadığı ya da zihnine sığıştıramadığı şeyleri gördüğünde -meselâ gökgürültüsü, şimşek, deprem, büyük seller, felaketler- “Allahu Ekber” demekle teskin olur. Yani, Yaradan daha azîm ve daha büyüktür. Onların yaradılış ve tedbirleri Kendisine ağır değildir. ‘Bu felaket veya olaylar Onun tasarrufu ve dizgininde, korkma!’ manasını anlar.

Onun için Cenab-ı Hakkın celâline karşı Sübhanallah, cemaline karşı Elhamdülillah, kemaline karşı ise Allahu ekber denilir. Yani müezzin namaz tesbihatında, “Zülcelâli Sübhanallah, Zülcemali Elhamdülillah ve Zülkemali Allahu Ekber” diyor.

Artık yavaşça, tek tek tesbih çekerken zihnimizde büyük olayları, nimetleri canlandırıp mukaddes kelimelerin hakkını veririz inşaallah. Cenab-ı Hak hakkını verenlerden eylesin. Âmin.