İnsan en çok kendinden mi kaçar, saklanır, siner? Evet, evet; yine de -bu kaç göç oyununda- kendine yakalanır.

Yalnız kaldığında, mapushanede, sevdiği ile göz göze geldiğinde, bir dağ başında, çocukluğuna uğradığı o eski evde, paraya pula boğulduğunda, paradan puldan olduğunda, otellerin isli ya da yaldızlı odalarında, yıllar sonra mahalle arkadaşıyla karşılaştığında, bayramlarda olsun mezar ziyaretlerinde, hastalanıp kaldığında, bazen de en neşeli ânınında kendine yakalanır insan.

Yaka paça hem de… Sağa sola bakınamazsınız da… Siz sizlesiniz… Bu sizsiniz işte, siz… İsimsiz, şöhretsiz bu izbe siz…

Hem bütün bu yaşadıkların yapışmış sana; nasıl soyacaksın kendini kendinden?

İnsanın öteki adı “Kaçak…” tır belki de!

İyi kaçar, hızlı kaçar, çok kaçar kendinden insan. Kaçtığını sandığını kendisi de bilir de… “tegafül” diye bir şey var sözlüklerde… Bile bile bir oyun bu!........

© Yeni Asya