Aslında en son Anayasa Mahkemesi’nin “Cumhurbaşkanının anayasa güvencesindeki temel haklara ilişkin düzenleme yapma yetkisinin olmadığı, Meclis’te kanun çıkarılmadan kararnâmelerle temel hak ve hürriyetlere müdahale edemeyeceği”ni bildirip, Cumhurbaşkanlığı ile bakanlıkların teşkilâtlarını düzenleyen ve eksenini teşkil eden ve ilk adımı olan ilk kararnâmesinin 37 maddesini oy birliğiyle iptali “tek kişilik rejim”in Anayasa, demokrasi ve hukuk dışılığını ifşa etti.

Partili Cumhurbaşkanı’nın partisinin Genel Başkanı olarak 6 Şubat depremi yıldönümünde gittiği Adıyaman Kahta’da halkın “İstasyon talebi” için, “İçişleri Bakanıma söyledim, Ulaştırma Bakanım da yanımda, ona da tâlimatı vereceğim, buyruğumu vereceğim!” sözleri, aslında “tek kişilik rejim”in karakterinin açıkça ikrarı oldu. (gazeteler, 92.24)

Ve Saray danışmanlarının tanımıyla “tek kişilik hükûmet”te bütün işlerin “tâlimat”, “direktif” ve “buyrukla” yürütüldüğünü, tek başına “yürütme”yi temsil eden Cumhurbaşkanı’nın millet irâdesinin temsilcisi Meclis’e “tâlimat”, “telkinat”, “emir” ve “buyruk”ta bulunduğunu ortaya koydu.

Oysa Anayasaya göre “yasama yetkisi millet adına TBMM’nindir, bu yetki devredilemez.” Keza “hiçbir organ, makam, merci veya kişi, yargı yetkisinin kullanılmasında -görevlerinde bağımsız olan- mahkemelere, hâkimlere emir-tâlimat veremez; genelge gönderemez; tavsiye ve telkinde bulunamaz.”

Oysa demokrasilerde, hatta “başkanlık sistemleri”nde bile “yürütmenin başındakiler”in “tâlimat”, “telkinat”, “emir” ve “buyrukları”........

© Yeni Asya