Bu emanetler; etrafını saran hava, kendisini ısıtan ve aydınlatan güneş, ayağını bastığı yeryüzü, hatta ay ve gökyüzündeki bütün cisimler. Annesini ona hizmetkâr eden Allah’ın şefkat ve merhameti. Ve yine doğum ile hazır bulduğu memeler musluğu. İnsan, bunları en muhtaç olduğu bir zamanda, kendine sunan Rabbini unutabilir mi? Bunlar hepsi Allah’ın, kullarına sunduğu en büyük bir lütuf değil mi?

Ey insan! Aklını başına al. Sana bu simayı veren, seni insan olarak yaratan ve çeşit çeşit nimetlerle donatan rabbine karşı kulluk vazifeni unutma. Eğer unutur ve........

© Yeni Asya