2023, eğitim adına “çok kötü” bir yıl oldu: 6 Şubat depremi ile hiç kapanmayacak bir yara, hiç dinmeyecek bir acıyla karşı kaşıya kaldık. En değerli varlıklarımız, çocuklarımız melek olup uçup gittiler…

Sonra fark ettik ki okullarımız çürük, alt yapısız ve güvenliksiz.

Yağmura, çamura çadır sınıflarlar karşı koymaya çalıştık. Olmadı konteyner sınıflara geçtik.

Giderek itibarsızlaştırılan ve “öğretmen tasarrufu” politikası ile ders yükü altında ezilen, tükenmişlik yaşayan, mutsuz bir öğretmen kadrosu yarattık. Bu da yetmezmiş gibi pedagoji eğitimi almamış geçici öğretmenlerle eğitim yapmaya çalıştık.

Öğrencileri tıklım tıkış, Türkçe bilmeyenlerle bilenlerin birlikte bulunduğu sınıflara okutmaya çalıştık

Programı, içeriği, yöntemleri, teknoloji kullanımını çağa uygun hale getirip getirmediğimizi doğru dürüst tartışmadan tam gün eğitim yapmaya çalıştık.

Karnı aç mı, tok mu hiç düşünmeden, okula ulaşımı güvenli mi değil mi hiç dert etmedik.

Ekran bağımlılığın getirdiği akran zorbalığı ile mücadele etmeden öğretim yapmaya çalıştık.

Zaten eğitimi de bir türlü kavrayamadık. Eğitimin öğrenci için olduğunu, onun ilgi, istek ve........

© Yeni Düzen