Eskilerin hayırlı evlat hayırsız evlat ölçüsü ana-baba hakkıyla şekillenirdi.Eğer evlat ana-babaya saygılıysa hayırlı evlattı.Eğer insanlar ona "hayırsız evlat" diyordularsa mutlaka ana-babaya saygısızdı da o yüzden o vasıfla anılırdı.Ben, biraz daha çerçeveyi genişletip, ana-baba saygısını başka bazı toplumsal olayların da sebep-sonuç denklemini ona bağlıyorum.Mesela, bereket kavramını, yani geçim rahatlığını da ana-babaya gösterilen saygı ve hürmete bağlıyorum.Aile içi huzuru,Aba-baba evlat ilişkilerini,Hatta, ömrün bereketini bile ana-baba saygısına bağlıyorum.Ya da şöyle diyeyim, bağlıyordum.Taa ki, bu doğru ve yerinde düşüncemin aslında ya bir hadis-i şerife, ya da bir büyük İslam aliminin düşüncesine dayandığı farkedinceye kadar.Böyle olunca şahsi düşüncem olmaktan çıktı ve İslamî bir hakikat oluverdi.-(Ana-babasına hizmet edenin ömrü bereketli ve uzun olur. Onlara karşı gelenin, âsî olanın ömrü bereketsiz ve kısa olur.). *-(Ana-babasını dîne uygun hizmetleriyle râzı eden kimse, Allah'ı râzı etmiş olur, onları gazaplandıran, Allah'ı gazaplandırmış olur).*-(Anasına-babasına âsî olan mel'ûndur).*-(Ana-babası, yanında ihtiyârladığı hâlde, [onların rızâlarını alamayıp] Cenneti kazanamayanın burnu sürtülsün).Allah yüce Kur'an'ında ana-baba saygısını neredeyse iman esaslarıyla aynı ciddiyette şart koşuyor.Buradaki "neredeyse" kaydını bir hataya düşmüş olmamam için eklediğimi ifade edeyim.Ana-baba hakkı konusunda Kur'an'da geçen ayetlerin kesin hüküm verme manasına gelen "kadâ" kelimesiyle başlaması düşündürücüdür."Ve kadâ rabbüke"; Rabbin asla değiştirilemeyecek, kesin (şu) kararı verdi ki... İsrâ........

© Yeni Mesaj