Bilindiği üzere her insanın kalbinden Cenab-ı Vacibu'l- Vücud Hazretlerine bir yol gider. "Sadık" dediğimiz kul, o yola girmiş ve Allah'ı bulmaya, O'nun tecellilerine mazhar olmaya karar vermiş bahtiyar insandır.

Her gün beş vakit namazımızda Fatiha suresinde okuyoruz: "Biz doğru yola ilet. Kendilerine nimet verdiğin kimselerin yoluna; gazaba uğramışların ve sapmışların yoluna değil" diye her gün namazımızda, biz bu nimet sahibi, kalbi Allah'ın tecellileri ile bezenmiş insanların yolunu istiyoruz.

Peygamber Efendimiz'e soruyorlar: "Ya Resûlallah! Kiminle arkadaş, dost olalım?"

Peygamber Efendimiz; "Şahsını gördüğünüzde size, Allah'ı hatırlatan insanlarla dost olunuz" buyuruyor.

Demek ki insanlar meşreplerine, mesleklerine, vasıflarına göre bize bazı şeyleri hatırlatıyor.

Eleştirmek babından söylemiyorum ama akşama kadar davul zurna çalan bir adama gidersen herhalde sana davul-zurnadan başka bir şeyi hatırlatmaz, oyunu hatırlatır, değil mi? imamı da görseniz herhalde kumarı hatırlamazsınız. Namazı, Allah'ı hatırlatır...

Bize, Allah'ı hatırlatacak dostlar lazım. Onlarla beraber olmak güzel şeydir. O yoldan mahrumiyetin bedelini çok ağır faturalarla ödeyeceğimizi hiçbir zaman unutmayalım. Niye?

Bir insanın benliğinden uzak kalması kadar büyük bir musibet olamaz. Bir insanın manevi benliği vardır, milli benliği vardır.

Bu manevi ve milli benliklerin dışına çıktığınız zaman insan bir ot gibi olur. Bir değeri de kalmaz. Kimse tarafından da sevilmez. itibar sahibi olmak istiyorsanız kimliği olan bir şahsiyet olmaya gayret etmeniz lazımdır.

Peki, en güzel........

© Yeni Mesaj