Türk solundaki klikler ve fraksiyonların dağınıklığı zaman zaman eleştiriş konusu olur. Bu dağınıklık belli konularda bir eylem çeşitliliğine imkân veriyordu. Çoğu zaman bu çeşitlilik “Her kafadan bir ses” gibi görülse de kritik dönemeçlerde beklenmedik fikirlerin ortaya çıkmasına imkân veriyor.

Muhafazakar, dindar ve milliyetçi oluşumlar, birlikte eylem yapma konusunda sola göre daha deneyimli ve başarılılar. Bir başörtüsü mitingi, 15 Temmuz darbe girişimine karşı yapılan miting, ya da Filistin mitinginde bir-iki milyon insan bir araya gelebiliyor. Bunlar çok kıymetli deneyimler. Dünyanın herhangi bir yerinde iki milyon insanı bir amaç etrafında toplamak oldukça zordur.

Filistin konusu ülkemiz için ilginç bir geçmişe dayanıyor. 70’li yıllarda Türk solunun önemli gündem mesellerinden birisi İsrail-Filistin savaşıydı. Bu siyasal ayrışma ve çatışmalar sadece ülkemiz için geçerli değil, dünyanın bütün önemli üniversitelerinde, birçok platformda kapitalizme karşı duruş sergileyenler Filistin’in safında yer alıyordu.

İsrail’in Gazze’ye yönelik sivil katliamı başladığında Türkiye’de Türk solu ile dindarlar arasında bir eylem birliği imkanı doğar mı diye düşündüm. Köprünün altından çok sular akmış ve iki kesim arasına önemli mesafeler oluşmuş ki bir mum yakacak imkân bile doğmadı. Fakat Filistin meselesi Türk solu için hala bir vicdan meselesidir. Süleyman Nazif, Osmanlı sonrası durumu tanımlarken kullandığı bir cümle vardır ‘’Kendinizi çok farklı görmeyin hepimiz bu milletin yetimleriyiz.” der

Daha önce sivil toplumun sessizliği ile ilgili........

© Yeni Şafak