Filistin-İsrail Savaşı başladığında konvansiyonel güç unsurları üzerinden yorumlar yapılıyordu. İsrail’in silah gücü, mühimmat kapasitesi, MOSSAD’ın dünyanın en önemli istihbarat örgütü olduğu, Amerika Birleşik Devletleri’nin Doğu Akdeniz’e konuşlandırdığı savaş gemileri üzerinden çatışmaya dahil olma potansiyeli ve bu açıdan ortaya koyduğu tehdit gücü üzerinden değerlendirmeler yapılıyordu. Bu değerlendirmelerde Hamas’ın ortaya koyacağı dirence pek bir şans tanınmıyordu.

İsrail, kanlı operasyonlarına başladığında bölge ülkelerine yönelik savaş çıkarma tehdidi içeren bir siyasi söylem benimsediğinden bölgedeki Müslüman ülkeleri derin bir sessizliğe gömüldü. Yahuda’nın Müslüman komşularının liderlerine yönelik mesajı netti: “Koltuklarınızı kaybetmek istemiyorsanız susun!”

Meselenin acı olan tarafı şuydu: İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu’nun mesajında sanki Mısır, Ürdün, Suriye veya Suudi Arabistan’daki kamuoyunun ne düşündüğünün bir önemi yokmuş ve bu ülkelerdeki yöneticiler halk desteğinden ziyade İsrail’in rızasıyla iktidardalarmış gibi bir resim ortaya çıktı. Bu aşağılayıcı tutum karşısında ilgili devlet yöneticilerinden henüz esaslı bir tepki gelmedi. Filistin halkının yanında duran insanların sayısı küresel ölçekte muazzam boyutlara ulaşırken Müslüman ülke yöneticilerinin bundan sonra İsrail’e karşı nasıl bir söylem benimseyecekleri merak konusu olmaya devam ediyor. Bu bağlamda Mısır ve Ürdün hükümetleri, Gazze’deki nüfusun kendi topraklarına sürülmesine........

© Yeni Şafak