Fikrim değişmeyecek. Uzaya çıkmanın “mutlak bir gelişmişlik” ve “kesin bir ilerleme” olarak değerlendirildiği bilimsellik dinine kuşkuyla bakmaya devam edeceğim ve Türkiye dahil hiçbir ülkenin uzaya gitmesine sıcak bakmayacağım.

Bunun benim açımdan net bir sebebi var. İnsanoğlu uzaya “hayırlı bir amaçla” yahut hiç olmazsa “salt bir merakla” gitmiyor. Niyeti de iyi değil zihni de. Kolonileşmek ve uzay madenciliği “bu verili dünyayı bitirdik, tüketmek için başka gezegenler bulalım” demenin ötesinde hiçbir amaç taşımıyor bana kalırsa. Daha da basitçe ifade etmem gerekirse bence kesinlikle uzayda hayat var ama insan uzaydaki hayatın değil, sömürebileceği kaynakların peşinde. Dün Amerika’yı “bir uzay olarak” güya keşfeden insanlık, Avustralya’yı “bir başka uzay olarak” fetheden insanlık soykırım ve emperyalizmden başkaca ne götürmüş oralara da şimdi bu insanlığın uzay yolculuğundan hayır umuyoruz?

Türklerin uzaydaki etkinliği bu berbat hikâyeyi pozitife çevirir mi, çevirebilir mi; önümüzdeki yıllarda göreceğiz. Sadece bu bakımdan önemsiyorum Türkiye’nin uzay çalışmalarını.

Bu, burada bir dursun.

2014’te Marmaray yapılırken “Millet uzaya gidiyor, biz Marmaray inşa edince uzaya gitmiş gibi seviniyoruz” yazanlardan haber alınmayacak zannettik ama elbette boş durmadılar. “Yeterli bağlantısı ve parası olan herkes uzaya çıkabilir. Bu rutin bir gezi. Bunca ekonomik sıkıntı varken uzaya niçin insan yolluyoruz ki?” yazmaya başladılar.

Allah’tan astronotumuz Alper Gezeravcı yolculuğunun ilk dakikalarında aslında Mustafa Kemal’e ait olmayan ama onun olduğuna yürekten........

© Yeni Şafak