Türkiye’de ‘niyet okuma’ makbul sayılmaz…

Özellikle entelektüel hayatın kamuoyuna yansıdığı medya mecralarında…

‘Yani şunu mu demek istiyorsunuz’ veya ‘lafınız buraya geliyor’ dediğinizde, ‘niyet okumayın kardeşim’ azarını işitirsiniz…

Sık tekrarladığım bir bilmece var; “Dört ayaklı, tüylü, süt içer, ‘miyav miyav’ der”?

Kedi?

Niyet okumayın!

***

‘Kutuplaşmış klişeler’ niyet okuma tembelliğinden çok beslenir…

“Türkiye ne Rusya olur ne İran”!

Herhalde yani. Şüphe mi var…

Fakat.. “Türkiye İran olmayacak” diyenlerin niyetlerini okumadık, başımıza neler neler geldi!

Eksersiz…

- “Türkiye ne Rusya olur ne İran”!

- Eyvallah. Peki, ABD/AB olsun mu?

- “Niyet okuma! İkisi farklı”…

- “Lafı nereden nereye getiriyorsunuz! Niyet okumayın!

- Ama süt içiyor??

- Pist! Hadi ordan!..

***

“İlişkilerimizde temiz sayfa açıyoruz”…

En sevdiğim!

“Temiz sayfa açmak” demek, “temize çekmek, sıfırlamak” demek değil.. ‘Önceki sayfalarda kan lekeleri yüzünden yazacak yer kalmadı’ demek! Zaten neyi sıfırlıyor, neleri siliyorsunuz? Bir liste olsa, görsek…

- “Nereden çıkarıyorsunuz? Niyet........

© Yeni Şafak