Geçenlerde internet üzerinden dedikodusu yapılan birkaç köşe yazarı ve “entelektüel (münevver)” kişiliğin videolarına rastladım. İki üç dakikalık görüntüler olunca fazla da vaktimi almayacağını düşünerek tartışma programlarından alıntılanmış ve seçilmiş görüntüleri izlemeye başladım.

Şaşırdım.

Ne dediklerini anlayamasam da, "peçete", "bir dakika", "hakaret", "sanat", "siz anlamazsınız", "cahil" gibi kelimeler işitmeye başladım. Herkes bin bir güçlükle sus pus kesildiği anda konuşmaya başlayanın, "eeee" ve "ııı"larından bir türlü söze başlayamamasını da anlayamadım.

Neden uğultu hâlinde şaşırılmıyor da bu kadarına izin veriliyor diye hesap soracak değilim. Belki bu tip görüntüler normal bir televizyon izleyicisine artık anormal görünmeyebilir. Bu da normaldir. Çünkü birkaç kez sarı çizginin yasak bölümüne geçildiği hâlde, olayı kaydeden kameralardan yansıyan görüntüleri izleyen "güvenlikçi" görevliler, "Lütfen sarı çizgiyi geçmeyiniz! Tehlikeli ve yasaktır." uyarısı yapmamışsa, olayın şahitleri, meselenin artık meşrulaşmış olduğuna kanidir. Belki bir iki defa olduğunda gözden kaçtığını düşünmüşlerse de birkaç defadan sonra meydandaki uyarısızlığın bir kabul manzarası olduğunu düşünmekten başka çareleri de kalmaz. Zira şaşırdığım toplumun hoşgörüsü olamaz. Ancak bu kadar gürültülü konuşan, meramını anlatacak kelime bulamayan ve kükreyerek kavgaya tutuşan "ahali"nin cüretine şaşırırım.

Ekrandaki kavgalara "Konuşan Türkiye!" sloganlarının altyapısını oluşturan 90'lardaki tartışma programlarından aşinaydık ya hani... Ondan önce kavga meydanlardaydı zira.

Er meydanlarından sokak meydanlarına, oradan da ekran meydanlarına taşınan kavga, meğer kısa süreli aralarlarla sessize alınmış olsa da son zamanlardaki "neo-meydan muharebeleri" ardından son ses çınlıyormuş televizyon kanallarında.

Maçı yöneten tenis hakeminden farksız bir sunucunun tam ortada oturduğu, üzeri lake ve açık renk cilalı uzun ve eğimli bir masa ve kalan yerlere dizilmiş "tartışmacılar" dekoru oluşturuyormuş.

Onların perde perde yükselen sesleri ile ne dedikleri değil de nasıl göründükleri önemli olanların "aforizmatik" tavırlı cümlelerle iyice çınlayan beden dilleri, savaştan, barıştan, demokrasiden, özgürlükten ve hiç değişmeyen bir manifestoyu okuyormuşçasına kısıtlamalardan ve kısıtlayıcılardan bahsedip durdukça bir yere varamayan ve millî servetten bile kıymetli zamanınızı boşa harcayan sürüler olmaktan öteye gitmiyorlarmış. Ve görünen o ki, her biri en az bir kez "özgürlük" kelimesini menfi cümleler içinde kullanmak zorundaymış.

Sosyal medyada durum farklı değil ama memleketin bazı biricik entelektüelleri, "somut" karşılığını bulamayacakları bir platformda uzun süre kalmaktan, "kavgasını" yeterince ortaya koymaktan kaçınmaya başlamış da iş halkın galeyanına kalmış anlaşılan. Görsellerin oluşturduğu tartışılmaz etki, zamanın en geçerli diliymiş. Kısa cümlelerin vurgun etkisi bile aşırıya kaçan beden dilinden ve kelimelerin ne olduğunu anlaşılmaz hâle getiren gürültülü konuşmalardan daha gösterişli bulunmuyormuş.

Evet, şaşırıyorum. Bu küstahlık beni şaşırtıyor. Özgürce meramını anlatanların demokrasi ve hukuku tartışırken toplumun görünmez hukukunu çiğneyen sınırsız küstahlığına şaşırıyorum.

Bu sebeple, iletişimi hayatının merkezine taşıyanların zihinlerini, kalplerini ve kulaklarını işgal eden işgüzar entelektüellerin konuşma özgürlüğüne karşı olmayı istedim.

Ben de hayat algımı göğün sınırsız boşluğuna haykırabilme hakkına yüzlerce defa kavuştuğum hâlde, bunu yapma isteğimin karşısında olmak istedim.

Cızırtıdan öteye gidemeyen, rahatsız edici gürültülerin arasında türeyen tehditkâr hürriyet dedikodularına da, hürriyet provalarına da karşı olmak istedim.

Ve televizyonu kapattım. Uzun süredir kapalıydı da, ahvalden bihaber kalmamak adına görsel zevatın hâline duyulan meraktan açılmıştı. Kitap tozu hiç iyi gelmese de bünyeme, ne güzeldi aralarında neler olup bittiğini tahayyülüme bırakan satırlar... Çok iyi geldi.

QOSHE - ​Normalin Yetkisini Anormale Tevdi Edişi - Elif Sönmezışık Aydın
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

​Normalin Yetkisini Anormale Tevdi Edişi

34 0
04.05.2024

Geçenlerde internet üzerinden dedikodusu yapılan birkaç köşe yazarı ve “entelektüel (münevver)” kişiliğin videolarına rastladım. İki üç dakikalık görüntüler olunca fazla da vaktimi almayacağını düşünerek tartışma programlarından alıntılanmış ve seçilmiş görüntüleri izlemeye başladım.

Şaşırdım.

Ne dediklerini anlayamasam da, "peçete", "bir dakika", "hakaret", "sanat", "siz anlamazsınız", "cahil" gibi kelimeler işitmeye başladım. Herkes bin bir güçlükle sus pus kesildiği anda konuşmaya başlayanın, "eeee" ve "ııı"larından bir türlü söze başlayamamasını da anlayamadım.

Neden uğultu hâlinde şaşırılmıyor da bu kadarına izin veriliyor diye hesap soracak değilim. Belki bu tip görüntüler normal bir televizyon izleyicisine artık anormal görünmeyebilir. Bu da normaldir. Çünkü birkaç kez sarı çizginin yasak bölümüne geçildiği hâlde, olayı kaydeden kameralardan yansıyan görüntüleri izleyen "güvenlikçi" görevliler, "Lütfen sarı çizgiyi geçmeyiniz! Tehlikeli ve yasaktır." uyarısı yapmamışsa, olayın şahitleri, meselenin artık meşrulaşmış olduğuna kanidir. Belki bir iki defa olduğunda gözden kaçtığını düşünmüşlerse de birkaç defadan sonra meydandaki uyarısızlığın bir kabul manzarası olduğunu düşünmekten başka çareleri de kalmaz. Zira şaşırdığım toplumun hoşgörüsü olamaz. Ancak bu kadar gürültülü konuşan,........

© Yeni Söz


Get it on Google Play