Eğitim, bireyin ve dolayısıyla toplumun gelişmesi, kalkınması, huzur ve mutluluğa erişmesi veya bunların tersi durumların ortaya çıkmasında etkili olan unsurların başında gelir. Kant, “İnsanoğlu eğitilmeye ihtiyaç duyan tek varlık olarak uzun süre bakıma ve eğitilmeye muhtaçtır.” değerlendirmesini yaparak bu meselenin beşer için bir zorunluluk olduğunu dile getirirken Nurettin Topçu “Millet ruhunu yapan maariftir. Maarif hangi yönde yürürse millet ruhu da onun arkasından gider.” tespitini yapmıştır.

Günümüzde hızla gelişen iletişim ve medya imkânları insan hayatını pek çok yönüyle dinamik ama aynı zamanda değişken ve sorunlu bir yapıya doğru sürükler olmuştur. Bu yeni dijital devrimle insanoğlu, çeşitli imkânlara kavuştuğunu sanadursun, gittikçe artan tüketim çılgınlığıyla türlü belalara davetiye çıkardığının farkında bile değildir. Bütün bu değişim ya da dönüşümler eğitimin güncel amacını “bireyin yaşamında karşılaşabileceği sorunların üstesinden gelme veya problem çözmeyi öğrenme”ye kadar indirgemiştir.

Peki, eğitimin gerçek amacı/işlevi nedir, ne olmalıdır?

Platon’dan beri bu konu tartışılsa da günümüzde üzerinde ittifak oluşturulabilen iki husus vardır. Bunlardan ilki muhafaza etme, ikincisi ise yenilenmedir. Birincisinde toplumun kültür veya değerlerinin veya manevi mirasının geleceğe taşınması/aktarılması söz konusu iken diğerinde çağın gerektirdiği bilgi, beceri, yöntem ve tekniklerin yani yeniliklerin fertlere/topluma öğretilmesi ya da kazandırılması söz konusudur.

Eğitimin bu temel işlevlerinin gerek kuram gerekse uygulama boyutunun kimi zaman ihmal edildiği, kimi zaman........

© Yeni Söz