The Guardian gazetesi birkaç gün önce; ailesini ziyarete gittikten sonra Gazze’de mahsur kalan bir İngiliz doktorun sesine yer vermiş. İsrail tarafından hedef gösterilmekten korktuğu için ismini vermeyen doktor şans eseri ölmeyip de hayatta kalan Gazzeli çocuklara dair gözlemlerini şöyle aktarmış:

“F-16’ların gelmesi gerçekten korkutucu ve travmatik. Önce geldiklerini duyuyorsunuz, sonra füzenin tıslamasını ve ardından da büyük patlamayı… Sonra da barutun kokusunu alıyorsunuz”.

“Çocuklar oradalar, dehşete kapılmışlar ve ‘Bu dehşet ancak bizi öldürdüklerinde bitecekse bizi öldürsünler. Kızım da böyle düşünüyordu.”

“Çocuklar sürekli evlerinin yıkıldığından, bombardıman gecelerindeki çaresizliklerinden, aile üyelerinin ölümlerini hayal etmekten ve onların vücut parçalarını aramak zorunda kalacaklarından bahsediyor.”

Barışın neden önemli olduğunu, yaşanılan savaşların sonuçlarından artık biliyoruz; savaş öldürüyor, yıkıyor, yok ediyor. Ama bildiklerimiz bu kez yetmiyor sanki.

“Büyük insanlık ayıbı”, “insanlık lekesi”, “katliam”, “soykırım”, “barbarlık” ya da “insanlıktan çıkarma”… Tarihe tam olarak nasıl geçecek bilmiyorum ama hissettiğim -bir kere daha- bundan sonra hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı. Sadece Filistin topraklarında ve yakınlarında yaşayanlar için değil üstelik. Ona tanık olan, televizyonlarından izleyen, sessiz kalan, sesi kısılan herkes,........

© Yeni Yaşam