Cumhurbaşkanı Erdoğan bana sorarsanız, Almanya Başbakanı ile yaptığı “kürsü savaşı”ndan galibiyetle çıktı. Mesela:

Her şeyden önce, Erdoğan’ın Berlin’e gelmesine Almanya kamuoyu büyük çoğunlukla “hayır” dediği ve O’nu “istenmeyen adam” ilan ettiği halde, koalisyonun üç partisi de hızla oy kaybederken, Sosyal Demokrat Şansölye kendi kamuoyuna karşı Erdoğan’la, kucaklaşmasa da “tokalaştı.” Bu tokalaşmanın üç hükümet partisine yüzde kaçlık oy kaybı getirdiğini bilemesem de, bir şeyler kaybettirdi.

Erdoğan “Türkiye’nin İsrail’e borcu olmadığı için rahat konuştuğunu, ama borcu olanların rahat konuşamadığını” söylerken, Nazi Almanyası’nın Holokost nedeniyle İsrail’e karşı tepki gösteremediğini vurgulamış oldu. Almanya Başbakanı bu “açık sözlülüğe” cevap veremeyince, Türk tribünlerinden “goool!” haykırışı haliyle yükseldi.

Eğer Almanya zorda olmasa, Şansölye “Sayın Başkan, biz Holokost’un ilhamını, Osmanlı’nın 1915 soykırımından aldık” diyebilir, ardından da “son Ermeni’yi” öldüren Samast’ın “iyi halden” halkın içine salıverilmesini de hatırlatabilirdi. Hatta kazara birkaç kadeh doppel korn içip kürsüye çıksaydı, “İsrail küçük bir Gazze’yi yıktı, ama sen Kürdistan’ı yıktın” gibisinden tuhaf lakırdılar da edebilirdi. Hele son yüzyıl boyunca öldürülen Kürtlerin sayısıyla öldürülen Filistinlilerin sayısını mukayese etmeye kalksa, “kürsü savaşı” bir anda Türk-Alman savaşına dönebilirdi.

Şükür olsun ki, Alman dilini tuttu. Mülteci gelmesin diye kesenin ağzını açtı.

Neden? Osmanlı’yı Birinci Dünya Savaşı’na adeta kulağından tutarak sürükleyen Almanya ne oldu da “nezaketten kırılır” hale geldi? Türk ekonomisi hurdaya dönmüş, kapı kapı dolar, euro dilenirken, Almanya “hasta adam”ın karşısında neden “zenginliğinin” sefasını sürmedi? Erdoğan esip gürlerken Alman Başbakanı “hop dedik paran kadar konuş” edepsizliği yapaydı acep neler olurdu?

Diyorlar ki, Türkiye öyle jeopolitik bir mevzide ki, Alamanlar........

© Yeni Yaşam